این واریته‌ی زراعی و بسیار معروف در ایران دارای پياز با قطر کم در حدود 1 تا 5/1 سانتیمتری است، که پیاز تقریباً کروي شکل و با پوشش خارجي نقره اي رنگ می باشد. ساقه ندارد ولی ساقه گلدهنده آن در سال دوم ظاهر می گردد که تا 90 سانتیمتر هم رشد می کند. اسکاپ 5 تا 10 سانتیمتري و 5 تا 8 برگ دارد که عرض آنها از 1 تا 2 سانتیمتر می رسد. اندازه عرض و طول برگ ها بستگی به سن گیاه دارد که گیاه دو ساله است و در سال اول فقط رشد رویشی و در سال دوم رشد زایشی دارد. طول برگ ها در سال دوم گاهی تا 55 سانتیمتر هم می رسد. برگ ها‌‌‌ تا خورده و ناوي شکل می باشند. گل آذین آن چتری و کروي شکل که چندین گل بر روی آن تشکیل شده و گل آذین متراکم کروی تشکیل می دهد. دمگل ها‌‌‌ نسبت به اندازه گل ها خیلی بلند و حدوداً 4 سانتیمتر طول دارند. گلپوش استکاني يا تخم مرغي شکل و صورتي رنگ هست و به ندرت سفيد رنگ هم دیده می شود. گلبرگ نامساوي، تخم مرغي باريک يا واژتخم مرغي بوده و به طول 5/3 تا 5 میلیمتر می رسند. ميله پرچم ها‌‌‌ هم طول گلبرگ يا چند برابر بلندتر از آن می گردند و کرک های پراکنده بر روی آن دیده می شود که بساک ارغواني رنگ 1 میلیمتري بر انتهای آن تشکیل می شود. تره يا تره کوهي بومي ايران بوده و در ارتفاعات مناطق کرکس و موته به صورت بسیار پراکنده و نادر مشاهده شده و می روید. کولتیواري از اين گونه با نام تره به صورت وسيع در ايران کشت مي‌شود که به مصرف تازه خوری در سبزی خوردن و یا پخته مورد استفاده خوراکي دارد. تره در صنایع غذائی نیز مصرف زیاد دارد. به علت جمع آوري توسط مردم منطقه، جمعيت آن در ارتفاعات بسيار کاهش يافته است. حیات وحش نیز از آن استفاده می کند و جزو گونه های خوشخوراک است که در اوایل رشد جمع آوری می گردد. این جمع آوری توسط اهالی منطقه و نیز حیات وحش که قبل از بذر ریزی صورت می گیرد، موجب نایاب شدن و در حال انقراض بودن گیاه در رویشگاه اصلی را تشدیدمی کند. در باغچه‌ها‌‌‌ي منازل روستايي منطقه به وفور کشت مي‌شود که فقط جهت مصارف خانگي است و کشت وسيع گسترده اقتصادی در منطقه ندارد. در اکثر منابع ذکر شده که خواص دارويي دارد و این خصوصیات مشابه خواص سير تعریف می گردد. اين گياه دوساله بوده و در سال دوم گل می کند و برای استفاده خوراکی از برگ ها‌‌‌ی يکساله آن استفاده می کنند.