درختچه اي هميشه سبز که ارتفاع ساقه های آن به 1 متر می رسد. برگ ها بدون دمبرگ بوده و طول آنها از 1 تا 4 سانتی متر متغییر است. سطح پاييني برگ به رنگ سبز خاکستري روشن، کرکدار و حاشیه برگ بدون دندانه می باشد. شروع گلدهی تقریباً از اواخر بهار، و تا تابستان هم ادامه دارد. گل ها در گل آذین سنبل تشکیل می شوند که صورتی- ارغوانی است و طول گل آذین حدود 2 سانتی متر و در انتهای ساقه بدون برگی با 10 تا 30 سانتی متر طول، قرار دارد. هر گل با برگ های در زیر خود که به طول برگه از 4 تا 8 میلی متر بالغ می گردد. برگه های بدون گل انتهای ساقه درشت تر هستند و طول این برگه های نازا از 1 تا 5 سانتی متر در واریته های مختلف می باشد. محور گل بلندتر از سنبله گل ها است.  این گونه دائم سبز بومی مناطق مدیترانه ای بوده و از آنجا به دیگر نقاط دنیا برده شده و به عنوان گیاه زینتی، درپارک ها مورد کشت قرار گرفته است. دوره گلدهی گیاه از اردیبهشت تا تقریبا شهریور ماه می باشد. در منطقه به صورت زینتی کاشته اند. این گونه تحمل محل های با سایه سنگین یا آفتاب گیر شدید را ندارند. نیاز آبی این گیاه بالا است و آبیاری به طور مرتب صورت گیرد. از نظر دارویی اهمیت دارد و مواد مختلف در صنعت به خصوص روغن های فرار از آن استحصال می گردد. تلقیح با زنبور عسل و دیگر حشرات انجام  می گیرد که برای جمع آوری شهد و گرده آن به گیاه مراجعه می کنند. در هر خاکی عمل می آید ولی خاک های زه کش دار را ترجیح می دهند. از خاک های شور و خیلی خشک گریزان بوده و عملکرد مناسب ندارند. اسانس و روغن های عصاره ای گیاه دارای خواص داروئی قوی است که برای بیماری های: ضد آسم، مجاری تنفسی، ضدعفونی کننده، ضد تشنج، ضد انقبلض، داروی دستگاه گوارشی استفاده می گردد. از گل ها اسانس استحصال کرده در داروسازی، عطر سازی و صابون سازی مصرف می گردد. برای برداشت جهت تولید روغن های عصاره ای و اسانس، باید به محض پژمرده شدن گل ها، جمع آوری صورت گیرد. برگ های معطر و گل ها برای تهیه بسته های معطر جهت دور کردن حشرات، در پارچه معمولا کتانی عرضه می کنند. برخی آنرا همراه غذا میل می کنند یا بر روی پوست می مالند و یا بخور می کنند. در هر حال بدون اثرات سوء بوده ولی ممکن است سردرد زودگذر و یا حساسیت پوست داشته باشد.