Skip to main content
x

نام علمی :

Phagnalon persicum Boiss.

نام فارسی :

خانواده :

Asteraceae

نام عربی :

2n :  

نام انگلیسی :

نام فرانسوی :

 

 

نوع رویشگاه :

مناطق ایران و تورانی

 

 

ارزش کاربری :

علوفه ای

 

 

 نوع خاک :

صخره ای

 

 

توپوگرافی  :

کوهستان

 

 

اکوسیستم :

مناطق استپی

 

 

شماره شناسه  :

20

 

 

وضعیت تهدید :

توصیف گونه :

گیاه بوته اي خشبي کوتاه که گاهي حالت پشته اي دارد. ساقه ها پاکوتاه و تا ارتفاع 2 تا 10 سانتيمتری رشد می کنند. طول ساقه ها که به صورت خوابیده رشد می کند تا 30 سانتی متر هم می رسد. ساقه ها خيزان يا ايستاده و یا خوابیده بر روی بستر رویشگاه که با کرک های هلويي - پشمالوي فشرده پوشیده می گردد که بعدا خاکستري رنگ می شوند. ساقه ها ساده يا منشعب، کم و بيش دارای تعداد زیادی برگ. ساقه ها در قاعده با بقاياي برگهاي سالهاي قبل پوشيده می گردند. برگ هاي ساقه اي به طول 7 تا 20 و به عرض 2 تا 4 ميليمتر هستند که شکل نيزه اي يا واژ نيزه اي دارند و رأس آنها نوک دار، در قاعده پهنک بتدريج یر روی دمبرگ باريک می شود و يا برگ ها بدون دمبرگ می باشند. سطح تحتاني برگ ها دارای کرک تار عنکبوتي يا کرک هلويي - پشمالوي فشرده است که رگبرگها مشخص و چشمگير می باشند. برگ ها در سطح فوقاني کرک تارعنکبوتي دارند و يا تقريبا عريان و بدون کرک هستند و رگبرگ ها فرورفته اند، در هر دو سطح کرکهاي غده دار کوچک بدون پايک يا پايک دار نسبتا کوتاه به تنکی پراکندهاند، رأس زرد اخرايي يا قهوه اي دارند و اغلب با پشم هایي پوشيده شده که منقوط هستند، با لبه هاي کامل برگشته. دم گل آذین ها ايستاده، بلند، کم و بيش بدون برگ، اغلب خاکستري شونده. کپه ها کوچک، کم و بيش کم گل؛ گريبان به طول حدود 6 ميليمتر، دارای چندين رديف برگه. برگه هاي مياني به طول 5 تا 6، به عرض 0/5 ميليمتر، خطي - سه گوشه، نوک تيز، کرک هلويي - پشمالو. جام گل با رأس بنفش. پراکندگي جغرافيايي این گونه فقط ایران است لذا اندمیک ایران بوده و در منطقه در روی صخره سنگ های کوهستانی مستقر می گردد. جمعیت محدودی در منطقه دارد و نیاز به حمایت در مقابل دام دارد تا بتواند گسترش یابد.  

 

 

 

 

نمودار فنولوژی

Phagnalon persicum -  Asteraceae

وضعیت پراکندگی در ایران  :

اصفهان، فارس، یاسوج، لرستان، کرمان

 پراکندگی جغرافیایی :

اندمیک ایران

 گونه

 :

Phagnalon persicum Boiss.

پراکندگی ایران

Phagnalon persicum -  Asteraceae

پراکندگی موته

Phagnalon persicum -  Asteraceae

منابع :   

Boissier, E. 1875. Flora Orientalis. Vol III. P. 222.
Rechinger, K.H. 1980. Flora Iranica. Compositae IV. Inuleae. No. 145. P. 43.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی