درختچه بزرگ یا درختي کوچک، خزان کننده و دو پایه که تا 3 تا 10 متر ارتفاع رشد می کند. برگ ها چرمی، متناوب، تک شانه ای و يا به ندرت منفرد به طول 10 تا 20 سانتیمتر طول، محور برگ ها گرد بدون بال و داراي کرک هاي کوتاه. برگچه ها چرمي و به تعداد 3 تا 7 عدد و به ندرت برگ کامل یا تک برگچه‌ای، مستطيلي يا تخم مرغي تا گرد، به طول 5 تا 10 سانتیمتر و عرض 3 تا 6 سانتیمتر، نوک تيز یا نوک دار و به ندرت نوک کند، سطح روي برگچه ها براق، سطح زير مات. گل آذين نر به صورت خوشه مرکب به طول 5 تا 8 سانتیمتر؛ گل آذين ماده به صورت خوشه مرکب بزرگ تر و بازتر از گل آذين نر است. ميوه شفت بيضي کشيده يا تخم مرغي به طول 1 تا 2 سانتیمتر و عرض 6 تا 12 میلیمتر. داراي نوک با پوست سخت زرد رنگ که در تعدادی از رقم‌ها دهانه پوست پس از رسیدن دانه باز می شود و در تعدادی بسته می‌ماند که با استفاده از روش‌های مکانیکی دهانه آنها را باز می کنند. پوست در اوايل بهار گلدهی گیاه آغاز می گردد. به کم آبی، شوری آب و خاک و اراضی قلیایی سازگاری دارد. در خاک های آفتاب‌گیر و خاک های سبک زه‌کش‌دار خوب رشد می کند. بعد از رشد کافی و رسیدن درخت به 6 تا 8 سالگی میوه مناسب تولید می کند. پسته بومی منطقه خراسان ایران و تنها جایی که درختان طبیعی در آنجا می روید. همچنین بومی منطقه مدیترانه تا آسیای میانه است و درختان آن به طور طبیعی در اینجا می روید. چون گونه اقتصادی مهمی محسوب می شود، چندین کشور از جمله آمریکا و استرالیا این گونه را وارد کرده و در سطح وسیع آن‌را کشت می کند. در منطقه طرح باغات تازه احداث شده درختان جوان پسته را می توان دید. در برخی باغات و روستاها، تک درختان آنرا که از دیر باز کشت شده اند هم وجود دارد. در میوه و برگ این گیاه وجود مواد اسیدهای چرب مفید و ضد میکروب تأیید شده است. باغات پسته در منطقه رو به گسترش می باشد و با توجه به نیاز آبی نسبتا کم آن در مقایسه با محصولاتی چون سیب، توجه باغداران به کشت آن جلب شده است.