گياهی دو يا چندساله است، که تا ارتفاع 1 متر رشد می کند و خاهای ریز و کوچک دارد. اول برگ های رزت یا طوقه ای آن تشکیل می شود و سپس ساقه های گل دهنده آن به تعداد یک شاخه یا زیاد تشکیل و رشد می کنند. برگ ها خطی يا نيزه­ای هستند. پوشش گياه متفاوت است. گل آذین کپه کم گل بوده و گريبانه کروی باريک می باشد. برگه های بيرونی گريبانه هم پوشان، کوچک و برگه های درونی خطی يا نيزه­ای، يک رديفه دارد. گل های زبانه ای زرد رنگ. میوه فندقه، فندقه ها يک شکل، 3 تا 4 ميلی­متر طول دارند که گاهی اندازه فندقه ها به 1 سانتی متر هم می رسد. بذر تولید شده دارای کرک های بلند پاپوس در سر بذر هستند که به انتشار آن کمک می کند. این گیاه با بذر به خوبی تکثیر می شود ولی عملیات زراعی که موجب خرد یا تکه شدن ریشه گردد و یا گیاه را تقسیم نماید، موجب تکثیر گیاه می شود و از این طریق در مزاراع به شدت تکثیر می گردند.  بومی مناطق نیمکره شمالی است ولی در تمام دنیا به عنوان علف هرز پراکنده شده و رشد می کند. این گیاه مشکلات زیادی را برای کشاورزان ایجاد می کند. این گونه به سادگی با دیگر گیاهان زراعی و یا بومی هرمنطقه رقابت کرده و به صورت علف مهاجم در می آید. آب مزرعه را با ریشه حجیم خود جذب کرده و با محصول اصلی و نیز دیگر علف های هرز برای استفاده از آب رقابت می کند. با این گونه از طریق مبارزه بیولوژیکی مبارزه می کنند که در کنترل جمعیت این علف هرز مفید و مؤثر است. در یونان و فرانسه برگ ها و ساقه های جوان این گیاه به طور خام یا پخته در سالاد و غیره استفاده می شود. در آلبانی از برخی اندام های این گیاه برای مصرف دارویی بهره برداری می نمایند که گفته می شود مواد آنتی اکسیدان زیادی دارد. در ایران به عنوان گیاه داروئی مصرف نمی شود. در منابع خارجی آنرا برای بیماری های مانند دل درد توصیه شده کرده اند. برگ ها طوقه ای هستند که بر روی زمین خوابیده و در اثر لگد مال شدن با دام و حیات وحش، جوانه انتهائی هیچ لطمه ای نمی بیندو مقاوم به خشکی است و همه ساله در هر صورت بذرریزی می کند. در سیسیل ایتالیا، این گونه در آشپزی خانگی مصرف می کنند که به صورت: آب پز، خام در سالاد، سرخ کرده در روغن همراه گوشت و دیگر سبزیجات، و در املت مصرف می نمایند.