گیاه درختچه ای است که در باغات متناسب با فرم هرس اعمال شده، شکل آن تغییر کرده و به صورت درختی رشد می کند. در هر صورت ارتفاع آن از 6 متر بالاتر نمی رود و عرض گیاه هم در رشد معمولی 3 تا 5 متر می شود. این گونه خزان کننده و یک پایه است. گل های نر در گل آذین دم گربه ای بلند تا 10 سانتی متر طول و کمتر از 1 سانتی متر قطر تشکیل می گردد. گل های ماده به صورت مجتمع حدود 5 تایی در انتهای شاخه های کوتاه قرار دارند. برگ ها دارای اندازه های مختلف از 6 تا 12 سانتی متر طول و 4 تا 9 سانتی متر عرض به شکل تخم مرغی-بیضوی با نوک باریک و قاعده گرد تا گوه ای است و رگ بندی شانه ای دارد. لقاح فندق به وسیه باد صورت می گیرد و هرگز خود تلقیح نیست. میوه فندق 1/5 تا 2/5 سانتی متر طول و 1 تا 1/5 سانتی متر قطر که پوسته خارجی فیبری و به رنگ قهوه ای فندقی می باشد.دانه خوراکی فندق به صورت خام یا پخته مورد استفاده قرار می گیرد و پوسته نازکی بر روی دانه چسبیده که قهوه ای تیره است. دو گونه در ایران یافت می شود که در منطقه فقط یک گونه از آن به صورت کشت شده در باغات به صورت محدود دیده شد. در جنگل های استان های حاشیه دریای خزر به صورت خودرو می روید و جنگل های زیبایی تشکیل می دهد. در استان اردبیل جنگل زیبای فندقلو جنگل خالص و یک دست از این گونه پر محصول است. در مناطق سردسیر مختلف ایران به صورت کشت شده برای استفاده از میوه آن در باغات و یا در باغچه منازل کشت می شود. روغن فندق که خوش طعم می باشد و در پخت و پز استفاده خوراکی دارد، حاوی انواع چربی غیر اشباع و ویتامین ب1 است. این گونه برای حیات وحش جالب است و آنها را به خود جلب می نماید اندام های برگ، پوست ساقه های جوان و حتی گل آذین این گیاه مصرف داروئی دارد. برگ ها خاصیت جلوگیری از خونریزی و تنگ کننده رگ ها دارد. هضم فندوق آسان تر از گردو است و مناسب برای افرادی است که بیماری قند دارند. برای کاهش تب مالاریا و نیز تنظیم قاعدگی توصیه شده که از جوشانده پوست ریشه فندق استفاده شود. برای درمان زخم های واریس استفاده از مرهم تهیه شده از جوشانده پوست این درخت به صورت خارجی در طب سنتی بیان گردیده است.