Skip to main content
x

نام علمی :

Polygonum paronychioides C.A. Mey. ex Hohen.

نام فارسی :

علف هفت بند

خانواده :

Polygonaceae

نام عربی :

2n :  

MBG:G20

نام انگلیسی :

Black knotweed

نام فرانسوی :

 

 

نوع رویشگاه :

مناطق ایران و تورانی

 

 

ارزش کاربری :

علوفه ای

 

 

 نوع خاک :

آهکی
گچی

 

 

توپوگرافی  :

شیب های تند

 

 

اکوسیستم :

مناطق استپی

 

 

شماره شناسه  :

520

 

 

وضعیت تهدید :

توصیف گونه :

گياهي بوته ای، دارای ریزوم چوبی، ارتفاع گیاه 5 تا 30 سانتیمتر. ساقه ها ضخیم یا باریک، بدون کرک یا گاهی کمی زبر و از قاعده منشعب هستند. انشعابات علفی یا چوبی، بسیار زمخت، اغلب خوابيده بر زمین و سپس افراشته می شوند. این گونه اختلافات زیادی را در اندازه، انشعابات و طول میانگره ها نشان می دهد به گونه ای که در مناطق کوهستانی به فرم پشته ای با شاخه های کوتاه و متراکم و میانگره های بسیار کوتاه و حداکثر به طول 5 میلیمتر دیده می شود. شاخه های جوان کوتاه به طول 5/2 تا 5 سانتیمتر. در محل بندهای ساقه اوکرآ یا دستک قرار می گیرد که حاصل رشده قاعده دمبرگ یا بهم پیوستن گوشواره ها است. اوکرا به رنگ سفید، درخشان و تقریبا شفاف، به شکل نیزه ای تا بیضوی-نیزه ای، تقریبا بدون رگ و در حاشیه به طور نامنظم بریده است. طول اوکرآ در شاخه های جوان بلندتر از میانگره و اغلب بلندتر از برگها و در شاخه های مسن به اندازه نصف طول میانگره است. اوکرآها درانتهای شاخه ها متراکم، نزدیک به هم، هم پوشان و در برگیرنده گل و برگ هستند و به طور ظریف رشته رشته و نخی شکل می شوند. برگها بدون دمبرگ، خطی باریک تا درفشی، به طول 2 تا 10 و گاهی 15 میلیمتر و به پهنای 7/0 تا 5/1 میلیمتر هستند. پهنک برگها در رأس نوک تیز، نوکدار یا با نوک کوتاه، در حاشیه برگشته به پشت، در سطح زیرین دارای یک رگ و در هردو سطح زبر است. گلها اغلب منفرد، محوری و بدون دمگل و در سنبله های متراکم، دو ردیفی و به طول 3 تا 4 سانتیمتر مجتمع می شوند. گلپوش دارای لوله علفی و 8 لوب گلی رنگ است که به جز در گلهای خیلی جوان کوتاهتر از لوله گل هستند. میله پرچمها به سمت قاعده شدیدا پهن می شود و خامه سه تایی است. میوه فندقه مستطیلی شکل، کمی خمیده، نوک تیز، در بخش فوقانی کم و بیش سه وجهی، دارای سطح صاف و براق، به رنگ سیاه و به طول حدود 2 میلیمتر است.گیاه خشک شده شکننده است و شاخه ها و سنبله از محل بندها جدا شده و می ریزند. این گونه در سراشیبی های صخره سنگی و گاهی در مراتع کوهپایه ای سنگلاخی می روید. رویشگاه وسیعی در نیمکره شمالی در قاره های آسیای، اروپا و نیز در افریقا دارد. در ، چین، قزاقستان، قیرقیزستان، پاکستان، تاجکستان، ترکمنستان، ازبکستان، ایران، افغانستان، سوریه، هند، کشمیر، هیمالیا و تقریبا در همه اروپا بجز مناطق قطبی گسترده است. نمونه های خشک شده هرباریومی این گونه به راحتی از محل گره ها خرد شده و شکسته می شوند.

راهنمای نمودار فنولوژی

نمودار فنولوژی

وضعیت پراکندگی در ایران  :

آذربايجان، كردستان، تهران، همدان، لرستان، بختياري، اصفهان، خراسان

 پراکندگی جغرافیایی :

ایران، عراق، پاکستان، افغانستان، پامیر، قفقاز، ترکمنستان.
Polygonum paronychioides C.A. Mey. ex Hohen.

 گونه

 :

پراکندگی ایران

پراکندگی گونه

Polygonum paronychioides C.A. Mey. ex Hohen.

در منطقه حفاظت شده کرکس

منابع :   

قهرمان، ا. فلور رنگی ایران. Polygonum paronychioides. عکس شماره 593
Boissier, E. 1879. Flora Orientalis. Vol IV. P. 1040.
Rechinger, K.H. 1968. Flora. Iranica, Polygonaceae. No. 56. P. 71.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی