درختچه‌اي دائم سبزی با فرم رویشی ایستاده تا کمی افتاده که تا ارتفاع 1/3 متر و گاهی تا 2 متر رشد می کند. سیستم ریشه ای این گیاه فیبری است. شاخه چه هاي جوان کرک‌دار اند. برگ ها ضخيم بوده و خطي شکل با 2 تا 4 سانتیمتر طول و 2 تا 5 میلیمتر عرض و لبه‌هاي برگشته به طرف خارج که سطح فوقاني برگ سبز تيره و سطح تحتاني آنها با حضور کرک های نمدي سفيد به نظر می رسند. مناطق معتدله دو دوره گل‌دهی مجزا‌ی بهاره و تابستانه دارد اما در مناطق گرم دوره گل‌دهی طولانی‌تر شده و از بهار تا اوایل پاییز گیاه در گل خواهد بود. گل هابنفش رنگ و به ندرت سفيد رنگ هستند و طول آنها حدود 1 سانتیمتر می باشد. از نظر زینتی گل ها اهمیت زیادی ندارند. این گونه بومی مدیترانه است و از آنجا به ایران وارد شده و در باغچه منازل، پارک ها و یا در مزارع کشت می کنند. این گونه را از زمان های قدیم به عنوان گیاه دراوئی می‌شناخته اند و در طب سنتی اکثر کشورها دیده می شود. جزو گیاهان معطر کاربردهای فراوان در صنایع غذایی و دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. برگ ها برای پخت و پز در داخل غذاهای سرخ کردنی و گوشتی برای طعم‌دهی استفاده می شود. به اقلیم سرد مقاومت خوبی نشان می دهد ولی نیاز آبی آن فراوان ولی تا حدودی کم آبی را برای دوره‌ای تحمل می کند به همین دلیل به عنوان گیاه زینتی کشت می کنند. این گیاه تحمل هرس‌های شدید را برای پرچین به خوبی تحمل می کند. گونه ای مقاوم به آفت که کاشت و نگهداری ساده‌ای دارد. برای تزئین و شکل‌دهی گیاه به فرم‌های تاپیاری این گونه مناسبی می باشد. در گلدان به خوبی رشد می کند و برای مدت طولانی در این محیط محدود می تواند نگهداری شود.
