گياه چند ساله، کرک دار‌ و فرم پشته‌ای و تنک دارد. یقه پوشیده از بقایای دمبرگ ها و غلاف های برگ ها‌ قدیمی است که حالت رشته ای و الیاف مانند پیدا نمی کنند. ساقه دارای شاخه هاي تنک است و ارتفاع آن تا 50 سانتیمتر می رسد. برگ ها متناوب و دارای تقسیمات شانه ای هستند. برگ هاي قاعده ای و پایيني ساقه دمبرگی بلند دارند و پهنک آنها مستطيلي تا ‌نيزه اي است. پهنک دارای تقسیمات شانه ای است و قطعات پهنک دايره اي شکل می باشد. حاشیه قطعات اره اي تيز و قطعه انتهايي آن اغلب 3 لوبه است. برگ هاي بالايي ساقه دارای پهنک تقلیل یافته اند و تنها غلاف در آنها دیده می شود. گل آذین چتر مرکب است و چتر‌ها متعدد و گریبان دار هستند. برگه های گریبان 5 تا 7 عدد و اندازه آنها نابرابر است. شکل برگه ها درفشی-نیزه ای است و لبه اي غشايي و باريک دارند. چترهاي انتهايي 4 تا 8 شعاع تقريباً هم اندازه دارند و طول شعاع ها در حالت ميوه به 25 تا 35 میلیمتر می رسد. چترک ها همانند چترها در قاعده دارای 5 تا 7 عدد برگک ناهم اندازه و درفشی-نیزه ای با لبه اي غشايي و باريک هستند. گل های خارجي شعاعي و تعداد گل هادر هر چترک 15 تا 20 عدد است. کاسبرگ ها دارای دندانه سه گوشه و نامشخص می باشند. گلبرگ ها سفيد رنگ یا مایل به زرد، نوک چال دار و با انتهايی برگشته اند. سطح پشتی گلبرگ ها در پایین پوشیده از کرک های نرم است. میوه ها شیزوکارپ بيضوي، کاملاً به پشت فشرده و واجد 2 مریکارپ هستند. مريکارپ ها در سطح داخلی دارای کرک های نرم و در سطح پشتی داری بال های بسیار باریک و چروکیده و لبه ای صاف و متورم دارند. یکی از گونه های بومی ایران است. این گیاه در محدوده منطقه ایران و توران در غرب، مرکز و شمال شرق کشور پراکنش دارد و گستره ارتفاعی آن 1500 تا 3600 متر است. فصل گل و میوه دهی گیاه اوایل تابستان است. برگ این گیاه بسیار طعم دار است و غالباً در غرب ایران در مربا و ترشیجات مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین مطالعات نشان می دهد که این گونه خاصیت ضد میکروبی قوی دارد و خاصیت آنتی اکسیدان قابل ملاحظه ای را نشان نمی دهد.