گندمي چند ساله، با ريزوم هاي خزنده که ساقه های ماشوره ای آن تا ارتفاع 2/5 متري و گاهی بیشتر رشد می کنند. ساقه ها ساده یا منشعب، قوی و محکم و گاهی باریک، افراشته یا راست يا در قاعده خيزان. پهنک برگ ها بلند و طویل خطي نوک تيز، در قاعده دارای غلاف که ساقه آغوش است. برگ ها تا 100 سانتیمتر طول و عرض 0/5 تا 4 سانتيمتر دارد. گل آذین پانیکول که در مرحله گل دهی تنک و گسترده به شکل نیزه ای تا هرمی. معمولا پانيکول 15 تا 55 سانتيمتر طول و 3 تا 25 سانتیمتر عرض دارد که انشعابات اولیه آن مرکب بوده و بالاخره خوشه های 1 تا 5 سنبلچه ای تولید می کند. سنبلچه ها بدون پايه، بیضوی یا تقریبا بیضوی است که 4/5 تا 5/5 ميليمتري طول دارند، با کرک هاي کوتاه، اول سنبلچه ها کرمی رنگ بوده ولی بعدا زرد نخودی یا گندم گون تیره می شود که تا رنگ قرمز ماهونیائی یا قهوه ای تیره یا مشکی تغییر رنگ می دهد که تقریبا همیشه بدون کرک می باشند. پوشه تحتانی ناودار، بال های ناوها برگشته با بالا ومنتهی به دندانه کوچک که نوک سه دندانه ای تشکیل می گردد. پوشینه بالائی نوک تیز و کمی نوکدار یا لوبه با یک سیخک به طول 10 تا 16 میلیمتری. سنبلچه های دمگل دار ریزان می باشند که اغلب ارغوانی رنگ هستند. این گونه جزو گیاهان C4 است و پتانسیل تولید بایومس زیادی دارد. در مزارع کشت شده تا 19 تن محصول برداشت شده است. بومی مدیترانه و خاورمیانه است ولی به تمام قاره ها بجز قطبین زمین برده شده که تولید علوفه و نیز کنترل فرسایش خاک به طور گسترده کشت کرده اند. در مواردی به علف هرز تبدیل شده و خسارت های فراوان وارد کرده است. به مقدار زیاد hydrogen cyanide دارد که می تواند در صورت استفاده زیاد توسط دام، موجب تلف شدن آن گردد. ترکیبات استخراج شده از اندام های آن به خصوص ساقه ها توان کنترل بیماری قارچی لوبیا را دارد. دانه های آن مصرف داروئی دارد. همچنین دانه ای آن همانند برنج یا ارزن پخته و یا آرد شده در نانوائی یا شیرینی پزی استفاده می گردد. از طریق بذر و ریزوم تکثیر می گردد.