گیاه چند ساله با ساقه های ماشوره ای که ساقه افراشته آن تا ارتفاع 60 سانتي متريرشد می کند. گیاه به صورت توده برگ و ساقه ها رشد می کند و متراکم است وگاهی نزديک گره ها کرکدار، بقيه قسمت ها بدون کرک می باشند. طول پهنک برگ ها، بلند تر از میان گره ها می گردد و پهنک برگ ها برگشته به پشت. برگ ها ریش مانند و پیچیده به پشت، باریک، کم و بیش به شدت زبر و خشن، برگ های ریشه ای معمولا تا نصف طول ساقه ها ارتفاع پیدا می کنند. زبانک برگ خیلی کوتاه و تقریبا نا محسوس. گل آذین پانيکول به طول تا 30 سانتيمتر، باریک. طول سنبلچه ها 2/5 تا 3 سانتيمتر. پوشه ها نابرابر که نوک بلند دارد و طول آن 2/2 تا 2/7 سانتیمتر است. پوشینه 9 تا 11 میلیمتر طول دارد و تا انتهای آن مودار است که در زیر محل اتصال سیخک دسته ای موی بلند قرار دارد. سیخک به طول 12 تا 25 سانتیمتر، دارای دو زانو یا بند که از بند دوم سیخک پیچیده است و عریان، بخش انتهائی دارای کرک های پر مانند که پرها 3 میلیمتر طول دارند. این گونه بومی ایران دارای برگ های ریز بافت و بلند است که تقریبا دائم سبز است و در آمریکا برای تزین بسترها در پارک ها و منازل استفاده می شود. نیاز آبی کم، سریع الرشد بودن و توان سبز بودن برای مدت طولانی موجب شده که آنرا برای چنین هدفی انتخاب کنند. کاشت آن در گلدان های بزرگ یا کوچک نیز می تواند مفید بوده و گیاه باغچه های مدرن و یا آپارتمانی زیبا تامین نماید گیاه در زمستان زرد طلائی و در بقیه سال سبز رنگ است. در اول بهار برگ ها و بقایای ساقه های سال قبل را ، از سطح زمین قطع می نمایند تا رشد جدید برگ های بلند و خمیده تازه آن سبزی خوشرنگی را به محل آورد. در خاک های نیمه سنگین با اسیدیته خنثی و یا کمی اسیدی بهترین رشد را دارد. فصل گلدهی آن در تابستان می باشد و گل های سبز مایل به زرد تولید می نمید ولی ارزش زینتی ندارند. کاشت تکی و یا دسته ای و توده ای آن هر دو مناسب است. در محل های آفتابگیر و نیم سایه رشد خوب دارد.