گیاه یک ساله یا دو ساله و بدون کرک است که ساقه های آن تا ارتفاع 10 تا 40 سانتیمتری رشد می کنند. ساقه ها منفرد و یا با انشعاباتی در طول ساقه هستند. برگ های قاعده ای و پایینی ساقه دمبرگ و غلاف دارند. شکل برگ تخم مرغی تا مستطیلی، نوکدار، دوبار شانه ای بخش با قطعات خطی است که به طول 5 تا 15و عرض 0/15 تا 0/25 میلیمتر می باشند. برگ های بالایی ساقه تقریباً بدون دمبرگ و نخی شکل، به طول حداکثر 2 سانتیمتر هستند. گل آذین چتر مرکب انتهایی و جانبی است. چترها 1 تا 3 شعاع کم و بیش مساوی به طول 1/5 تا 2/5 سانتیمتر دارند. برگه به تعداد 1 عدد خطی، مویی ریش مانند است و یا وجود ندارد. برگک ها 2 عدد کوچک هستند و یا وجود ندارند. چترک ها 2 تا 3 شعاعی می باشند که هر شعاع به طول 5 تا 7 میلیمتر است. گلبرگ ها سفید رنگ و به طول حداکثر 1 میلیمتر می باشد. میوه ها دوقلو با قاعده قلبی هستند. خامه دارای پایک مخروطی شکل، به طول 2 تا 3 و عرض 4 تا 7 میلیمتر است. خامه ها کوتاه می باشند. گشنیز یکی از گیاهانی است که مصرف خوراکی گسترده در کشور ایران دارد. استفاده دارویی از آن نیز به صورت پودر دانه ها، اسانس، عرق، برگ های تازه و یا خشک شده و پودر ریشه نه تنها در ایران، بلکه در اکثر کشورها مرسوم است. به دلیل مصرف زیاد آن، به صورت وسیع در مزارع مناطق مختلف کشت می شود. در منطقه مورد مطالعه نیز این گیاه در باغچه های منازل و یا در گوشه ای از باغ کشت می گردد. برگ های خام عطر خاص و برگ های پخته مزه خوبی دارند. برگ های تازه اسید اکسالیک و کلسیم زیاد داشته ولی نباید مقادیر زیادی از آن را مصرف نمود. روغن عصاره ای آن مصارف طعم دهنده غذا، صابون سازی، پلاستیک سازی و... دارد. هم چنین این گونه خواص ضد قارچی، ضد باکتریایی و دور کننده شته دارد و یکی از گیاهانی است که صادر می گردد.