هویج گیاه علفی، دوساله که در مرحله گلدهی ارتفاع گیاه به 120 سانتی متر و در برخی ارقام تا 2 متر می رسد. ساقه دارای کرک های زبر و انشعابات شاخه ای است. در سال اول رشد برگ ها شکل رزت دارند و در سال دوم که ساقه گل دهنده ظاهر می گردد، برگ ها متناوب هستند. ریشه راست غده ای که در سال اول مواد قندی فراوان ذخیره می کند تا در سال دوم برای تولید گل و میوه مصرف گردد. بخش اعظم ریشه را آوند آبکش در قسمت بیرونی و آوند چوب در قسمت میانی تشکیل می دهد. قطر ریشه از 1 تا 10 سانتی متر تغییر می کند. طول ریشه از 5 تا 30 و در مواردی تا 50 سانتی متر متغییر است. رنگ ریشه های غده ای معمولاً زرد تا نارنجی است ولی ارقام بنفش روشن تا بنفش تیره نیز تولید می گردد. برگ ها سه بار شانه ای و شکل کلی مثلثی و پوشیده از کرک های ریز می باشد. گل ها کوچک و سفید و به تعداد زیاد در گل آذین چتر مرکب با سر صاف مجتمع شده اند. معمولاً یک گل قرمز منفرد در وسط گل آذین چتری وجود دارد که از نظر فیزیولوژی وظیفه آن جلب حشرات توصیف شده است. گل آذین های رسیده و خشک شده از گیاه جدا شده و به زمین می افتند. براکته پایینی سه شاخه ای با تقسیمات شانه ای است که این نکته برای شناسایی گونه هویج از دیگر گونه های گل سفید چتریان است. با تشکیل بذرها سطح صاف گل آذین با رشد حاشیه آن کمی مقعر می شود. میوه ها بیضوی با خامه های کوتاه و کرک های قلاب مانند است. ریشه این گیاه مصرف خوراکی و صنعتی و دیگر اندام ها از جمله برگ استفاده دارویی دارد. این گونه زراعی در منطقه در حد مصرف خانگی روستائیان در باغچه منازل کشت می گردد و کشت وسیع و در حد گسترده از آن مشاهده نشد. این گونه زراعتی مصرف خوراکی و نیز صنایع غذائی دارد. در طب سنتی آنرا می شناختند و استفاده و تجویز می کردند که در بیماری های کم خونی، افزاینده گلبول های قرمز خون و هموگلوبین، تنظیم کننده فعالیت های روده و دستگاه گوارشی، دفع کننده کرم روده، تامین کننده مواد معدنی بدن، عفونت های ناشی از باسیل کولی، بیماری های ریوی، برطرف کننده یرقان و غیره است. هویج منبع مناسب برای ویتامین A است و در رفع شب کوری و دیگر بیماری های ناشی از کمبود این ویتامین تجویز می نمایند. دانه، برگ، ریشه به صورت پخته و یا جوشانده و نیز آب ریشه آن مصرف می شود.