گیاه چند ساله، علفی و خاردار است که ساقه های آن تا ارتفاع 20 تا 55 سانتیمتر رشد می کنند. ساقه ها دارای شاخه های واگرا بوده و کلیه اندام های آن عطر مطبوعی دارند. رنگ اندام های هوایی گیاه سبز-آبی تا سبز کلمی است. برگ های قاعده ای ساقه دارای بافت ضخیم و گوشتی بوده و طول برگ ها 3 تا 28 و عرض آن ها 3 تا 10 سانتیمتر می باشد. برگ ها تقریباً مستطیلی شکل، با 1 یا 2 بار تقسیمات شانه ای هستند که 2 تا 6 جفت لوب دارند. قطعات لوب ها کم، پهن یا باریک بوده و سه گوش و سه وجهی می باشند. انتهای لوب ها دارای نوک خاردار است. برگ های روی ساقه اندازه های کوچک تر از برگ های قاعده ای دارند ولی شبیه آن ها می باشند. برگ های بالای ساقه ها ساده و مشابه دیگر برگ ها به شکل سه گوش هستند. گل آذین چتر متعدد است که دمگل آذین 5 تا 15 میلیمتر طول دارد. برگه ها 2 تا 4 عدد، به شکل سه گوش نیزه ای، به طول 2 تا 9 میلیمتر و خاردار می باشند. برگه ها اندازه های مساوی یا نامساوی دارند. چترها 1 تا 5 شعاع به طول 2 تا 15 میلیمتر داشته که در بالا پهن شده و طول آن ها برابر و یا نابرابر است. برگک ها تقریباً 8 تایی، به طول حداکثر 3 میلیمتر، با اندازه های نامساوی و خاردار می باشند. گل های بیرونی حدود 6 عدد، با دمگل کوتاه و در قاعده کمی به هم چسبیده هستند. خامه مشخص و به طول 2/5 تا 4 میلیمتر است که تا لوب های خاردار کاسه گل بالا می آید. گلبرگ ها کوچک، کمی کرکدار، با اندازه های متفاوت و به رنگ سفید مایل به زرد یا قرمز می باشند. میوه پهن، دراز، گلابی شکل و فاقد پره است. میوه 1 تا 2 برچه ای می باشد که از حفره انتهایی دمگل به سختی بیرون زده است. در صنایع غذایی از اندام های هوایی این گیاه برای طعم دادن استفاده می شود. هم چنین اندام های هوایی این گونه بومی، اثر ضد قارچی زیاد و اثر ضد باکتریایی کمی دارند و گیاه را منبع خوراکی مناسبی برای موارد قارچ کشی معرفی می نمایند. این گونه به عنوان گیاه دارویی نیز در طب سنتی جایگاه خود را دارد و برای ضد اسپاسم تجویز می گردد. مطالعاتی برای تعیین سمّی بودن آن بر روی موش های آزمایشگاهی نر و ماده اجرا شده که هیچ گونه تغییری را نشان نداده است.