ساقه های این گیاه به دو صورت زایا و نازا می باشند. ساقه های زایا گوشتی و به رنگ شیری (فاقد شاخه و سبزینه) هستند که کمی کرکدار، به ندرت غده دار و دارای ریزومی به رنگ قهوه ای سوخته می باشند. ارتفاع این ساقه ها 12 تا 35 و قطر آن ها 1/5 تا 3/2سانتیمتر است که 8 تا 14 عدد رگه نا مشخص دارند؛ قطر حفره مرکزی ساقه های زایا کمتر از نصف قطر کل ساقه است؛ غلاف فنجانی شکل و به رنگ سبز تا قهوه ای سوخته می باشد؛ دندانه ها به تعداد 8 عدد، به رنگ سیاه با حاشیه غشایی و قهوه ای، سفت و محکم هستند که اغلب به هم متصل می باشند. نوک مخروط تقریباً مثلثی شکل است. ساقه های نازا کرکدار، با غده های سیاه، به ارتفاع 22 تا 45 سانتیمتر و به قطر 1 تا 2 میلیمتر می باشند که دارای ریزوم عمیقی به رنگ قهوه ای سوخته تا سیاه هستند؛ قطر حفره مرکزی در ساقه های نازا کمتر از نصف قطر کل ساقه است؛ غلاف فنجانی شکل، به رنگ سبز، هم رنگ ساقه و کمی براق است؛ دندانه ها سفت و محکم، به تعداد 4 تا 12 عدد، به رنگ سبز مایل به قهوه ای تا سیاه و با حاشیه غشایی می باشند که اغلب دوتایی و به هم پیوسته هستند؛ شاخه ها در این گیاه تو پر و فراهم می باشند و با اولین میان گره بلندتر از غلاف روی ساقه هستند که 3 تا 4 رگه و 3 تا 4 شیار عمیق دارند؛ شاخه های فرعی دارای 3 رگه هستند ولی این شاخه ها به ندرت وجود دارند؛ غلاف 3 تا 4 دندانه دارد. ساقه ها در این گیاه به صورت زایا و نازا تشکیل می گردد که ظهور ساقه های زایا از اوایل بهار تا اوایل تابستان اتفاق می افتد، در حالی که ساقه های نازا از اوایل بهار تا اواخر تابستان تشکیل می شوند. این گیاه در مناطق خزری و ایران و تورانی، در سواحل رودخانه ها، حاشیه جاده های نورگیر جنگلی و حاشیه جوی های آب، زمین های زراعی و باغی به راحتی مستقر می شود. پراکندگی جغرافیایی وسیع آن از اروپا، شمال خاور میانه تا آسیای مرکزی و ادامه آن تا آسیای شرقی است.