Skip to main content
x

نام علمی :

Ficus carica L.

نام فارسی :

انجیر

خانواده :

Moraceae

نام عربی :

تین

2n :  

Bo:26; Tr:26

نام انگلیسی :

Fig tree, Common fig-tree

نام فرانسوی :

Figuier sauvage, Caprifiguier

 

 

نوع رویشگاه :

مناطق ایران و تورانی
مناطق اروپایی سیبریایی

 

 

ارزش کاربری :

دارویی
تغذیه ای
صنعتی

 

 

 نوع خاک :

آهکی
قلوه سنگی

 

 

توپوگرافی  :

دره

 

 

اکوسیستم :

مناطق استپی
مناطق جنگلی

 

 

شماره شناسه  :

62

 

 

وضعیت تهدید :

توصیف گونه :

درختچه‌اي که تا ارتفاع 2 تا 3 متر رشد می کند و دارای ساقه ها‌‌‌ی کوتاه و انشعابات زياد است که معمولاً از قاعده سبز می کنند. پوست تنه سخت و خاکستري رنگ است. برگ های درشت پلی مرف آن به طول 5 تا 16 سانتیمتر رشد می کنند که تخم مرغي پهن تا تخم مرغي بيضوي هستند، برگ بدون لوب يا گاهی سه لوب کم عمق دارد. قاعده برگ قلبي تا گرد، با نوک تيز تا نوک گرد که در حاشيه دندانه‌دار منظم تا اره ای درشت. معمولاً برگ ها‌‌‌ در هر دو سطح زبر، ضخيم و خشن، دمبرگ کم و بیش کرک آلود، طول دمبرگ 1 تا 3 سانتیمتر. گل های کوچک آن در سطح داخلی نهنج کوزه‌ای يا گلابي شکل قرار گرفته اند؛ گلپوش گل ماده غشايي که از 5 قطعه جدا تشکیل شده است؛ گلپوش‌ها نیزه ای و نوک تيز هستند. گل آذین دارای گل هاي ماده نازا که گلپوش آنها بلندتر از تخمدان دیده می شود؛ خامه جانبی کوتاه دارای کلاله پهن و شيپوري به تعداد زياد هستند؛ خامه گل هاي ماده زايا بلند و جانبي می باشد، در این گل آذین‌ها‌‌‌ گل هاي نر به تعداد معدود وجود دارد که گلپوش غشايي 5 قسمتي دارند. تعداد پرچم 4 تا با ميله کوتاه و با بساک پشت چسب. ميوه خوراکی. میوه کاذب و گلابي شکل يا کروي شکل بوده و اندازه‌ها‌‌‌ي مختلف دارد. رنگ میوه پس از رسیدن سبز و يا بنفش رنگ، که قطر 1 تا 2/5 سانتیمتر و معمولاً گرد آلود بوده و طول دم‌میوه هم 1 تا 2 سانتیمتر؛ میوه در این گونه فندقه زرد رنگ که تا حدودی کروي شکل است. این گونه دارای واریته های زراعی متنوع است که در مثلا ترکیه با سطح وسیع کشت شده و به جاهای مختلف دنیا صادر می کنند. منطقه پتانسیل زیادی برای تولید این گیاه مقاوم به خشکی دارد که می توان برای صادرات و نیز صنایع از آن استفاده نمود. این گونه بومی جنگل ها‌‌‌ی شمال کشور بوده و از زاگرس نیز گزارش شده. نوع اصلاح شده آن واریته‌ای است که در باغات مناطق مختلف کشور کشت می شود. میوه و اندام های گیاهی حتی شیره غلیظ سفید رنگ آن در طب سنتی استفاده دارویی دارد و فقط میوه ها به مصرف خوراکی می رسد که به صورت تازه خوری یا مارمالاد و مربا حتی در صنایع غذائی مصرف می شود. میوه آن به صورت خام یا پخته به عنوان ملین زیاد مصرف می شود که شیرین و آبدار است و قند آن تقریباً در دهان خوب جذب می شود. این گیاه دارای خواص داروئی ضد سرطان، مسکن و ملین مورد توجه می باشد

راهنمای نمودار فنولوژی

نمودار فنولوژی

وضعیت پراکندگی در ایران  :

گرگان، مازندران، گیلان، آذربایجان، تهران، لرستان، فارس، خراسان

 پراکندگی جغرافیایی :

بومی آسیای غربی است. بر روی صخره های آهکی کوه ها می روید. در منطقه و در اغلب کشورها کشت شده است. اروپا، منطقه مدیترانه، قبرس، لبنان، سوریه، فلسطین، اردون، عراق، مصر، ترکیه، ایران، قفقاز، پاکستان، افغانستان، آسیای مرکزی، ترکمنستان، تاجیکستان.
Ficus carica L.

 گونه

 :

پراکندگی ایران

پراکندگی گونه

Ficus carica L.

در منطقه حفاظت شده کرکس

منابع :   

عزیزیان، د. 1379. فلور ایران. تیره توت Moraceae. موسسه تحقیقات جنگل ها ومراتع کشور. شماره 35. صفحه 11.
مظفریان، و. 1383. درختان و درختچه های ایران.فرهنگ معاصر. صفحه 399.
Boissier, E. 1879. Flora Orientalis. Vol IV. P. 1154.
Rechinger, K.H. 1982. Flora. Iranica, Moraceae. No. 153. P. 7.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی