Skip to main content
x

نام علمی :

Glycyrrhiza glabra L.

نام فارسی :

شیرین بیان

خانواده :

Fabaceae

نام عربی :

سوس Sus، عرق السوس Irq as-sus،عروق دار هرم Uruq dar hirm

2n :  

Ch:16*

نام انگلیسی :

Licorice, Lickorice , Liquorice, Sweet wood

نام فرانسوی :

Echtes

 

 

نوع رویشگاه :

مناطق ایران و تورانی
مناطق اروپایی سیبریایی

 

 

ارزش کاربری :

دارویی

 

 

 نوع خاک :

آهکی
ماسه ای

 

 

توپوگرافی  :

کوهستان

 

 

اکوسیستم :

مناطق بیابانی
مناطق استپی

 

 

شماره شناسه  :

500

 

 

وضعیت تهدید :

وضعیت تهدید
دارای خطر کمتر

توصیف گونه :

گیاه علفی، چند ساله با ریزوم قوی، به ارتفاع 50 تا 80 سانتيمتر. ساقه ها قوی، راست، ساده يا منشعب و به طور پراکنده پوشیده از کرکهای مویی کوتاه و کم و بیش غده دار-منقوط یا غده ای-خارکدار هستند. برگها متناوب، شانه ای فرد و به طول 5 تا 20 سانتيمتر می باشند. دمبرگها به طول 1 تا 3 ميليمتر و پوشیده از کرکهای کوتاه و به طور پراکنده غده دار هستند. گوشوارک ها کوچک، نیزه ای-درفشی و در زمان گلدهی ریزان. برگچه ها معمولا 3 تا 8 یا گاهی 2 تا 9 جفت، مستطیلی-تخم مرغی، بیضی یا نیزه ای شکل و به طول 2 تا 4 و پهنای 1 تا 2/5 سانتیمتر. سطح زیرین برگچه ها کم و بیش غده دار-منقوط و سطح فوقانی آنها به ندرت غده دار و اغلب به خاطر ترشحات رزینی چسبناک هستند. گل آذین خوشه محوری تنک، به طول 5 تا 8 یا گاهی تا 12 سانتيمتر و با دمگل آذینی به طول 3 تا 5 یا تا 8 سانتیمتر می باشد. گل آذین و دمگل آذین پوشیده از کرکهای کوتاه وکمی غده ای هستند. گلها 5 پر، نامنظم و به طول 8 تا 11 میلمیتر می باشند. کاسه گل استکانی، دولبه، به طول 5 تا 7 ميليمتر و پوشیده از کرکهای کوتاه و غده دار. دندانه ها کاسه نيزه اي باريک و مساوي يا کمی بلندتر از لوله کاسه هستند. جام گل سفید-بنفش و متشکل از درفش، بال و ناو است. بالها و بخش پایینی درفش اغلب سفید رنگ هستند. درفش تخم مرغی یا بیضی نوک تیز و در قاعده باریک شونده و منتهی به ناخنک کوتاه است. میوه نيام مستطیلی، راست یا کمی خمیده، بدون کرک یا کم و بیش پوشیده از خارهای غده ای و به طول 20 تا 30 و پهنای4 تا 6 ميليمتر می باشد. کفه ها محکم ناشکوفا یا دیر شکوفا هستند و پس از خشک شدن ساقه ها باز می شوند. ریزوم این گونه خاصیت دارویی دارد و علاوه بر آن در صنعت دخانیات نیز مورد استفاده قرار می گیرد. این گونه داروئی گستردگی وسیع در خاورمیانه و آسیای جنوبی و مدیترانه دارد. از این گیاه ترکیبات زیر استحصال شده است: flavaonoids, iso flavonoids, saponins, tripentenes و از همه مهمتر Glycyrrhizin جدا کرده اند که خاصیت ضد باکتری، ویروس کشی و غیره دارد. بر روی این گونه مطالعات زیادی شده و آنرا برای درمان بیماری های مختلف مانند: سرطان، تنفسی، بیماری های پوستی، ضد التهاب، بیماری های ویروسی، افزایش ایمنی بدن و درمان بیماری مالاریا مفید معرفی نموده اند. برخی ترکیبت موجود در ریشه آنرا 50 بار شیرین تر از شکر معرفی نموده اند.

راهنمای نمودار فنولوژی

نمودار فنولوژی

وضعیت پراکندگی در ایران  :

گیلان،گرگان،مازندران،آذربایجان،کرمانشاه،ایلام،همدان،لرستان،اصفهان،یاسوج،یزد،فارس،هرمزگان،سمنان،تهران

 پراکندگی جغرافیایی :

ایران، افغانستان، پاکستان، چین، هند، آسیای میانه، روسیه، عراق، سوریه، فلسطین، ترکیه، یونان، اطریش، مجارستان، قبرس، اروپای شرقی، ترکمنستان ایتالیا، فرانسه، اسپانیا. شمال آفریقا. به کشورهای استرالیا، اروپای مرکزی و آمریکای شمالی برده شده است.
Glycyrrhiza glabra L.

 گونه

 :

پراکندگی ایران

پراکندگی گونه

Glycyrrhiza glabra L.

در منطقه حفاظت شده کرکس

منابع :   

قهرمان.ا. فلور رنگی ایران. Glycyrrhiza glabra. عکس شماره 52.
Boissier, E. 1872. Flora Orientalis. Vol 2. P. 202.
Rechinger, K.H. 1984. Flora Iranica. Papilionaceae II. No. 157. P.167.
Townsend, C.C., Guest, E. 1974. Flora of Iraq. Vol. 3. P.445.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی