گیاه درختچه‌اي و به ندرت به شکل درخت کوچک به بلندي تا حدود 4 متر رشد می کند. در منابع خارج از ايران ارتفاع آن تا 8 متر هم گزارش شده است. پوست ساقه خاکستري تيره با شاخه ها‌‌‌ي جوان به رنگ خاکستري روشن؛ شاخه ها‌‌‌ي رشد سال جاري سبز رنگ و يا مایل به نقره ای هستند. شاخه ها‌‌‌ی جوان بر روی پايه‌ها‌‌‌ي مسن کاملاً آويزان بوده و فرم مجنون را دارند که بند بند است و طول بند‌ها‌‌‌ تا 12 میلیمتر می رسند. برگ ها معمولاً تحليل رفته اند و در مواردی با اندازه‌ها‌‌‌ی خيلي کوچک و فلسي شکل متصل به يکديگر در قاعده بوده و در سطح داخلي کرک های بلند و مجعد دارند. گل آذين که بر روي شاخه ها‌‌‌ي سال‌ها‌‌‌ي قبل تشکیل می گردد در این گونه سنبله‌ای، غیر متراکم که از 1 تا 2 سانتیمتر طول دارد. گل های منفرد به وسيله دو برگک یا براکته در برگرفته شده اند. گلپوش‌ها همراه با بال هستند که قطر آنها به تقریباً 1 سانتیمترمی رسد. بال های گل هانيم دایره ای يا کليوي شکل هستند که در قاعده باريک و واژتخم مرغي شده اند و اندازه نابرابر دارند. بال ها‌‌‌ حاشيه پوش با رنگ تیره قهوه ای روشن تا زرد خاکستری متصل به نزديک نوک گلپوش می باشند. این گياه اغلب روي تپه‌ها‌‌‌ي شني بخش دشتي ايران و توراني مي‌روید به عنوان گونه مناسب برای تثبیت و كنترل شن‌ها‌‌‌ی روان در مناطق بياباني کاشته می شوند. اين گونه در چند محل به صورت محدود در اين منطقه حفاظت شده كشت شده است. در فصول خاص و در شرايط كمبود علوفه، سرشاخه ها‌‌‌ي اين گياه مورد چراي دام و حيات وحش قرار می گیرد. موش هم به آن علاقه زیاد دارد و در اطراف ريشه‌ها‌‌‌ي آن لانه سازي مي‌كند که به گسترش بیماری سالک دامن می زند. با داشتن شاخه ها‌‌‌ي زياد، نيم سايه مناسبي براي استراحت دام و يا حيات وحش ايجاد مي‌كند این گونه استفاده دارویی و خوراکی ندارد و خشکسالی را می تواند به خوبی تحمل کند و خاک های خشک را ترجیح می دهد ولی نمی تواند در سایه رشدنماید. این درختچه تحمل سرماهای زیر صفر درجه سلیسیوس را هم دارد. در روی خاک های شنی خشک به خوبی رشد می کند، اما تحمل شرایط مرطوب را ندارد. در آب و هوای بسیار آفتابی رشد خوبی دارد.