گیاه گندمي و يک ساله است که تا 80 سانتیمتر ارتفاع دارد. ساقه ها منفرد يا مجتمع، نازک یا قوی، راست يا در قاعده کمی خيزان هستند. سطح ساقه صاف و بدون کرک یا در پایین گل آذین اندکی زبر است. برگ ها متشکل از دو بخش غلاف و پهنک و در حد فاصل غلاف و پهنک دارای زائده ای غشایی به نام زبانک یا لیگول هستند. غلاف برگ ها کمی زبر است. پهنک خطي، نوک تيز، در قاعده دارای گوشک و به طول 3 سانتیمتر و عرض 3 تا 12 میلیمتر می باشد. حاشیه سطح فوقانی پهنک کمی زبر یا در هر دو سطح صاف است. گل آذین سنبله انتهایی، راست، سخت و انعطاف ناپذیر و به طول 10 تا 30 سانتیمتر می باشد. محور گل آذین زیگزاگی، ضخیم، زبر یا صاف و در پایین دارای بندهایی به طول 1/3 تا 3 سانتیمتر است. سنبلکها مستطیلی یا بیضی شکل، به طرف قاعده گوه ای و باریک شونده به طول1/2 تا 2/6 سانتیمتر و عرض حداکثر6 میلیمتر می باشند. هر سنبلک دارای دو پوشه مستطیلی-خطی بلندتر یا هم اندازه با سنبلک و4 تا 10 گلچه ای است. پوشه فوقانی چرمی، معمولاً بلندتر از سنبلک و دارای نوک کند و 7 تا 9 رگه است. هر گلچه دو پوشینه و دو پوشینک دارد که در برگیرنده اجزای گل هستند. پوشینه بیرونی یا لما بيضوي يا تخم مرغي شکل، نوک کند، در مرحله رسیدن متورم و به طول 6 تا 8 میلیمتر می باشد. سطح پشتی لما صاف، دارای 5 تا 9 رگه و در زیر نوک سیخکدار است. سیخک در مجاورت نوک راست و زبر بوده و حداکثر 2 سانتیمتر طول دارد. دانه به وسیله پوشینه و پوشینک سخت شده احاطه می شود. این گیاه در اوایل دوره رویش با رغبت به وسیله دام ها چرا می گردد و حتی در اواخر رشد خود مخلوط با علوفه دیگر خورده می شود. بذر گیاه به مقدار زیاد دارای قارچی مشابه با ارگوت است و تولید آلکالوئید تیمولین C7H12N2O می کند که سمّی قوی و خواب آور است و ممکن است موجب مرگ دام ها شود. این گیاه علف هرز مزارع غلات بوده و برای انسان نیز کم و بیش خطرناک می باشد.