گیاه علفی چند ساله، با ریزوم چوبی و کم و بیش ضخیم و بن قوی پوشیده از فلس و چند انشعابه است. ساقه ها گسترده بر زمین، منشعب، اغلب برگدار، دارای میانگره های کوتاه و به طول 10 تا 13 سانتیمتر می باشند. در محل بندهای ساقه زائده ای غشایی به نام اوکرآ یا دستک وجود دارد که از رشد قاعده دمبرگ بوجود می آید. اوکرآ سفید رنگ تقریبا شفاف و کم و بیش هم اندازه با میانگره ها است. حاشیه اوکرآ تا حدودی کامل، سطح آن دارای دو رگه تقریبا حاشیه ای و راس آن اغلب دو پاره یا دندانه دار است. برگها ساده متناوب، تقریبا گوشتی، به طور افقی گسترده، تنها دارای رگ میانی نمایان و بلتدتر از میانگره ها هستند. پهنک برگها مستطیلی شکل و به ندرت بیضوی یا نیزه ای، در حاشیه تخت، کمی زبر و پوشیده از پرزهای تک سلولی، در راس کمی نوکچه دار و به طور میانگین به طول 2 و پهنای 5 تا 8 سانتیمتر است. برگهای ساقه ای به طور مشخص دمبرگدار و برگهای روی شاخه ها باریکتر و تقریبا بدون دمبرگ می باشند. گل آذین شامل چندین خوشه 5 تا 8 تايي گلی است. گلها راست تقریبا بدون دمگل یا با دمگل خیلی کوتاهتر از گلپوش هستند. گلپوش قیفی شکل، در قاعده به هم پیوسته، عمیقا لوبدار و به رنگ گوشتی یا گلی است. لوبهای گلپوش 5 عدد، گسترده، برابر با لوله گلپوش و به طول 5 تا 7 میلیمتر می باشند. گلپوش در مرحله میوه دار رشد کننده، دارای رگه های برجسته طولی و عرضی و در برگیرنده میوه است. تخمدان سه برچه ای و خامه 3 تایی می باشد. میوه فندقه براق، باریک، به شکل بیضوی-سه وجهی، به طول حدود 3/5 میلیمتر و کوتاهتر از گلپوش است.از عناصر ناحیه ایران و تورانی است که آسیای مرکزی تا غربی پراکنده بوده و در مناطق کوهستانی بر روی صخره های خشک تا مراتع گسترده است و نیز در مزارع و باغات یافت می گردد. در منطقه طرح این گونه در مراتع کوهپایه ای و نیز در مزارع و باغات به صورت علف هرز می روید. اطلاعات زیادی از این گونه در ایران به دست نیامد اما از گیاهانی است که از قدیم در ترکیه در سطح وسیعی برای تغذیه از آن بهره می برند. در جمهوری آذربایجان این گونه در رژیم غذائی وارد است و به مقدار زیاد برای پخت و پز روزانه مثل درست کردن خورشت برای برنج، آش و غیره استفاده می کنند. این گونه داروئی نیز کاربرد در طب سنتی منطقه وسیع خود در کشورهای مختلف دارد.