Skip to main content
x

نام علمی :

Ricinus communis L.

نام فارسی :

گرچک، کرچک، بید انجیر

خانواده :

Euphorbiaceae

نام عربی :

خروع Khirwa

2n :  

Bo:40

نام انگلیسی :

Castor-oil plant, Palma Christi, Common castrobean

نام فرانسوی :

Ricin, Ricin commun, Palma Christi

 

 

نوع رویشگاه :

مناطق ایران و تورانی
مناطق صحرایی سندی

 

 

ارزش کاربری :

دارویی
تغذیه ای

 

 

 نوع خاک :

آهکی
ماسه ای

 

 

توپوگرافی  :

دشت

 

 

اکوسیستم :

مناطق استپی
زمین زراعی

 

 

شماره شناسه  :

592

 

 

وضعیت تهدید :

وضعیت تهدید
دارای خطر کمتر

توصیف گونه :

  این گونه در منطقه مورد مطالعه گیاه علفی ولی در مناطق گرم جنوب کشور به صورت درختچه یا درخت مانند دیده می شود. در اینجا وضعیت گیاه برای منطقه مورد مطالعه توصیف می گردد که با خصوصیات آن در جنوب تا حدی متفاوت است. ساقه منفرد، راست و تو خالي به رنگ سبز کلمي که تا ارتفاع 1/5 متر رشد می کند که در قاعده چوب می شود. گیاهی سریع الرشد ولی به سرما مقاومت ندارد لذا در منطقه به صورت گیاه علفی در می‌آید. شاخه‌هاي جوان با لايه مومي. برگ ها متناوب با بریدگی‌های پنجه ای و دارای 7 تا 12 لوب بزرگ هستند و لوب مياني که بزرگ ترین آنها است 10 تا 20 سانتیمتر طول و 2 تا 5 سانتیمتر عرض دارد، لوب های جانبي کوچک تر از لوب میانی به نظر می رسد به این ترتیب برگ ها حدود 40 سانتیمتر طول دارند. غلاف گوشواره‌ها تخم مرغي، به طول 1 تا 2 سانتیمتر. برگ ها سبز رنگ ولی در برخی از واریته‌ها قرمز رنگ هستند. دمبرگ ها به طول 5 تا 20 سانتیمتر که به صورت سپری به پهنک متصل شده اند. گل هادر گل آذین انتهای شاخه تشکیل می شوند که طول آن به 10 تا 25 سانتیمتر می رسد. گل هاي نر سبز مايل به زرد با دمگل هایی به طول 1 سانتیمتر. لوب های کاسه گل بيضوي يا تخم مرغي، به طول 6 تا 8 و عرض 3 تا 4 میلیمتر، نوک تيز. پرچم ها 7 میلیمتري. گل هاي ماده با دمگل 3 تا 5 میلیمتري، در حالت ميوه 2 سانتیمتري. کاسبرگ گل ماده سر نیزه ای، 5 میلیمتري، نوک دار، مايل به ارغواني. تخمدان تقريباً کروي، به طول 2 و عرض 2 میلیمتر؛خامه ها3 تا 7 میلیمتر طول دارند. ميوه کپسول خاردار، سبز رنگ تا ارغوانی که حاوی دانه‌های بزرگ بیضوی، درخشان و بسیار سمی هست. دانه‌ها به طول 7 تا 12 میلیمتر، درخشان، مايل به خاکستري با لکه‌هاي قهوه ای. در انتهای بذر کارونکول مخروطي دیده می شود. از بذر این گیاه روغن با ارزشی حاصل می گردد که مصارف مختلف و دارویی دارد. از دیگر اندام های آن نیز مواد دارویی و ضد باکتری حاصل می شود. این گونه در منطقه خلیج و عمانی ایران کشت شده که به صورت درختچه بزرگ دیده می شود. در دیگر مناطق ایران هم کشت شده است

راهنمای نمودار فنولوژی

نمودار فنولوژی

وضعیت پراکندگی در ایران  :

کاشته شده

 پراکندگی جغرافیایی :

این گونه احتمالا بومی افریقا است و در مناطق زیاد از جمله ایران کشت می گردد. ایران، افغانستان، هند، پاکستان، اروپای غربی تا جنوبی، آناتولی-ترکیه، آسیای گرمسیری، افریقای شمالی و گرمسیری، آمریکای جنوبی.
Ricinus communis L.

 گونه

 :

پراکندگی ایران

پراکندگی گونه

Ricinus communis L.

در منطقه حفاظت شده کرکس

منابع :   

ثابتی، ح. 1353. جنگل ها، درختان و درختچه های ایران. سازمان تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی. صفحه 627.
مظفریان، و. 1383. درختان و درختچه های ایران.فرهنگ معاصر. صفحه 271.
Boissier, E. 1879. Flora Orientalis. Vol IV. P. 1143.
Rechinger, K.H. 1964. Flora. Iranica, Euphorbiaceae. No. 6. P. 8.
Townsend, C.C., Guest, E. 1974. Flora of Iraq. Vol.4-Part tow. P. 326.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی