Skip to main content
x

نام علمی :

Scandix stellata Bank & Soland.

نام فارسی :

خانواده :

Apiaceae

نام عربی :

شبت بری، ابو حریبه

2n :  

MBG:20

نام انگلیسی :

نام فرانسوی :

Scandix étoilé

 

 

نوع رویشگاه :

مناطق ایران و تورانی
مناطق صحرایی سندی

 

 

ارزش کاربری :

علوفه ای

 

 

 نوع خاک :

آهکی
صخره ای
قلوه سنگی

 

 

توپوگرافی  :

شیب های ملایم

 

 

اکوسیستم :

مناطق استپی
کاشته شده

 

 

شماره شناسه  :

347

 

 

وضعیت تهدید :

توصیف گونه :

گياه علفی يکساله و 6 تا 35 سانتیمتر ارتفاع دارد. ساقه در بخش بالایی منشعب می شود و سطح آن بدون کرک یا دارای کرک های کوتاه و به ندرت واجد کرک های بلند و پراکنده و کمی برگشته به پایین است. برگ ها متناوب و دارای تقسیمات شانه ای هستند. برگ ها‌ قاعده ای زود خشک می شوند و به صورت خشکیده روی گیاه باقی می مانند. برگ ها‌ ساقه ای پهنکی به طول 5/0 تا 5 و عرض 5/0 تا 5/4 سانتیمتر دارند. شکل پهنک تخم مرغي پهن و 2 تا 3 بار شانه ای است. لوب های انتهايي پهنک 3 تا 10 میلیمتر طول و 4/0 تا 5/0 میلیمتر پهنا دارند، کم و بيش خطي و نوک تیزند و سطح آنها پوشیده از کرک های کوتاه است. گل آذین چتر مرکب و چترها غالباً جانبی است. تعداد شعاع هاي چتر 1 تا 4 عدد است و به تدریج با رشد گیاه ضخیم می شوند. شعاع ها غالباً بسيار کوتاه هستند و طول آنها حداکثر تا 10 میلیمتر می رسد. برگه های گریبانی در قاعده چترها وجود ندارند. چترک ها برگک دارند و تعداد برگک ها زیاد است. برگک ها شانه ای بريده و دارای قطعات خطي کوتاه، ضخیم و کرک دار‌ند. تعداد دمگل ها 2 تا 6 است، تا 1 میلیمتر طول دارند و در حالت ميوه ضخيم می شوند. دندانه داری کاسه نامشخص است. گلبرگ ها سفید رنگ هستند. میوه ها شیزوکارپ خطی به طول 10 تا 38 میلیمتر، بدون پایک یا با پایک کوتاه و دو بخشی می باشند. بخش بارور میوه کوتاه به رنگ قهوه ای روشن و پوشیده از کرک های زبر برگشته و سفید است. بخش نازای میوه تیره‌تر و بسیار بلندتر از بخش زایا و منقار مانند است. منقار تا حدي به پشت فشرده است و لبه آن غالباً کرک های زبر دارد. مریکارپ ها در سطح پشتی پره های اولیه کم و بیش مشخص دارند.خامه هاراست، بسیار کوتاه به طول 5/0 میلیمتر يا کوتاه تر و در نوک سر مانند هستند. این گیاه در منطقه ایران و توران و خلیج عمانی رویش می کند و از اوایل تا اواخر بهار به گل و میوه می نشیند. در برگ های این گیاه فلاونوئید و فنولیک اسید و فلوریک اسید که یک بازدارنده جوانه زنی است شناسایی شده است.

راهنمای نمودار فنولوژی

نمودار فنولوژی

وضعیت پراکندگی در ایران  :

گرگان، مازندران، گیلان، آذربایجان، کردستان، همدان، کرمانشاه، لرستان، اصفهان، چهارمحال و بختیاری، فارس، هرمزگان، تهران، سمنان

 پراکندگی جغرافیایی :

اروپا، آسیای مرکزی، شمال افریقا، ترکمنستان، سوریه.
Scandix stellata Bank & Soland.

 گونه

 :

پراکندگی ایران

پراکندگی گونه

Scandix stellata Bank & Soland.

در منطقه حفاظت شده کرکس

منابع :   

مظفریان، و. 1386. فلور ایران. تیره چتریان Umbelliferae. موسسه تحقیقات جنگل ها ومراتع کشور. شماره 54. صفحه 128.
Boissier, E. 1872. Flora Orientalis. Vol 2. P. 916.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی