این گونه واریته ای از گونه اصلی است که خصوصیات گیاه شناسی آنها شبیه به هم می باشند ولی از نظر تولید شاخه اختلاف اساسی با یک‌دیگر دارند. اختلاف این دو در شکل تاج درخت می باشد که در این واریته تاج کروی شکل دارد. زیرا رشد شاخه‌های ثانویه شعاعی است. این واریته درختچه ای خیلی بزرگ که شاخه‌های آن تا 15 متر ارتفاع و تا 10 متر جانبی رشد می کند. درختچه ای خزان کننده و نور پسند.این گونه را اگر مستقیماً از کاشت بذر به دست آورند، شاخه‌های زیادی در سطح زمین تشکیل می شود و پایه شکل درختچه را به خود می گیرد که در اصطلاح باغبانان اصفهان به آن نارون سرخود می‌گویند. اما از طریق پیوند کردن آن بر روی پایه وسک یا اوجا، پایه فرم درخت پیدا می کند، زیرا کلیه شاخه‌ها در محل پیوند تشکیل می شود. معمولاً پیوند را در ارتفاع 5/1 تا 2 متری انجام می دهند، در این صورت تاج گرد و کاملاً کروی در بالای محل پیوند تشکیل می‌کردد که در اصطلاح باغبانی به آن نارون چتری یا نارون پیوندی می‌گویند. این درخت نسبتاً سریع الرشد است. تنه درخت خصوصیات گونه اصلی را دارد. شاخه‌های جوان سبز رنگ هستند ولی با رسیدن به پائیز قهوه ای رنگ می شوند. برگ ها بیضی تا واژتخم مرغی با همان مشخصات گونه اصلی. دمبرگ کوتاه و حداکثر تا 1 سانتیمتر طول. جوانه‌ها کوچک، تخم مرغي، سياه رنگ. گل هابا پايک کوتاه و ميوه فندقه بال‌دار بيضي شکل با قاعده گوه ای. دانه در وسط سامار قرار دارد. این درخت در بهار قبل ار باز شدن برگ هایش گل کرده و میوه سامار تولید می کند به طوریکه درخت کاملاً سبز و برگدار به نظر می رسد. این گونه مقاوم به خشکی و سرما است، لذا در اکثر شهرهای مناطق خشک و نیز ایران برای جنگل‌کاری استفاده می شود. با توجه به فرم و اندازه بزرگ تاج درخت، این گونه به عنوان درخت خیابانی اصلا مناسب نیست که به اشتباه به مقدار زیاد در حاشیه های پیاده روهای باریک کشت می کنند. در روی ریشه این گونه جوانه نابجای زیادی دیده می شود که تولید ریشه جوش کرده و تعداد زیادی پایه ناخواسته ایجاد می کند که از نظر پارک‌سازی و یا انتخاب آن به عنوان درخت خیابانی، نامناسب است. این گونه از نظر گیاه شناسان به خوبی بررسی نشده و در منابع ذیل تا حدودی توصیف شده اند.