گياه يكساله يا چندساله، افراشته، كركدار، با كرك هاي خوابيده، با شاخه هاي يكساله به طول تا 130 سانتیمتر رشد می کند. کرک ها ظاهر گیاه را سبز مایل به خاکستری نشان می دهد. برگ ها ساده، به طول 8-10 سانتیمتر، در پائين متقابل، در بالا متناوب، تخم مرغی يا دلتائي-تخم مرغی، دندانه اره اي درشت، معمولاً با گوشك هاي پهن، با دمبرگ بالدار کوتاه. برگ های بالای شاخه ها بلندتر شده و نیزه ای شکل می گردد. برگ های پائینی متقابل ولی برگ های بالائی متناوب قرار می گیرند هر دو سطح برگ با کرک های سفید پوشیده شده بخصوص در سطح پائینی کرک ها خاکستری-سفید هستند که ظاهر آنها متفاوت به نظر می رسد. کپه های گل قطری حدود 2/5 تا 5 سانتیمتر دارند. كپه انتهايي، منفرد، بر روی دمگل‌ آذين به طول تا 12 و گاهی تا 25 سانتیمتر قرار دارد. گريبان؛ برگه هاي خطي، نوك تيز، تقريباً هم اندازه که در 2 ردیف قرار دارند. گلهاي زبانه اي 10-15 تائي، به طول 15-25 میلیمتر، به رنگ زرد پرتقالي، در رأس 3 لوبه. تعداد گل های لوله ای زیاد به تعداد 80 تا 150 گلچه و گاهی بیشتر، زرد رنگ که در وسط کپه قرار دارند. فندقه ها گلهاي زبانه اي به طول 3 میلیمتر، سه گوشه، زگيل دار، مايل به سياه، بدون سيخك. فندقه هاي گل هاي لوله اي به طول 4-7 میلیمتر، مستطيلي-گوه اي، با بال سفيد، مايل به سياه، كركدار؛ كامل متشكل از 2 سيخك زبر سوزني شكل؛ فلس هاي نهنجي غشايي، هم اندازه فندقه ها. این گونه بومی منطقه غربی آمریکا و شمال و مرکز مکزیک می باشد. به مناطق دیگر به عنوان گونه زینتی برده شده که بعد از مدتی در محل های برده شده گسترش یافته و مهاجم شده است. از جمله شرق استرالیا، خاورمیانه، اسپانیا و آرژانتین از محل هائی هستن که بومی گردیده و مناطقی را اشغال نموده است. در منطقه کرکس این گونه را در باغات به صورت نادر کشت شده می توان یافت که گاهی از آنجا خارج شده و چند محل هم به صورت علف هرز سبز می کند. این گیاه با بذر تکثیر می گردد. مقدار بذر تولیدی در هر فصل زیاد است و به راحتی با باد و پرندگان گسترش مییابد که این خصوصیت موجب شده همانند علف هرز در مناطق وسیعی از کشورها عمل کرده و برای زارعین و مرتعداران مشکل آفرین شده است. برخی مطالعات اثر آللوپاتیک ریشه ها را در گسترش بیش از حد و مهاجم بودن گونه موثر می دانند. بررسی ها وجود مواد بسیار سمی برای انسان و دام را در این گیاه تائید کرده است.