درختچه‌اي خزان کننده و بدون خار که تا 2 متر و در رویشگاه های مناسب تا 4/5 متر رشد می کند و جزو درختچه‌های کوچک تا متوسط محسوب می شود. در حدود دو برابر ارتفاع خود می تواند گسترده شده و زمین را بپوشاند. پوست ساقه تيره خاکستری مایل به قهوه ای روشن. برگ ها به طول 15 تا 30 سانتیمتر، شانه ای فرد، 5 تا 10 جفت برگچه به طول 2 تا 4 به عرض 0/5 تا 1/3 میلیمتر که شکل آنها مستطيلي-تخم مرغي تا مستطيلي- بيضوي کرک‌دار است، نوک کوتاه؛ دمبرگچه ها به طول 1/5 تا 2 میلیمتر. گل آذین سنبل شبیه به خوشه با گل های زیاد، گل هاکوچک، تقريباً بدون دم‌گل. خوشه انتهايي انبوه، به طول 9 تا 14 سانتیمتر. گل هاهرمافرودیت که پرچم و مادگی در یک گل قرار دارد. کاسبرگ های گل به طول 2/5 تا 3 میلیمتر، استکاني پهن؛ دندانه پاييني نوک تيز. درفش بدون کرک، به طول 4 تا 6 و به عرض 4 میلیمتر. گلبرگ ها به رنگ ارغوانی. ميله‌هاي پرچم طويل شده و کيسه‌هاي بساک زرد، بلندتر از درفش. نيام به طول 2 تا 5 و به عرض 2 میلیمتر، با کرک هاي غده ای. این درختچه متراکم با شاخه‌های تودرتو ، گونه مناسبی برای کنترل فرسایش حاشیه رودخانه ها و آبراه‌ ها است که با داشتن گل آذین های زیبا، متراکم و جذاب منبع مناسبی برای زنبور عسل هم محسوب می شود. این گونه جزو گیاهان تثبیت کننده ازت می باشد. در خاک های سبک و ضعیف عملکرد خوبی دارد. خاک های زه کش‌دار را ترجیح می دهد و در منطقه طرح برای جنگل‌کاری مصنوعی استفاده شده، گیاه مناسبی ایجاد کرده و به عنوان زینتی هم می توان کشت نمود. نسبت به باد مقاوم ولی طوفان‌های شدید را تحمل نمی کند. از دانه‌های آن روغن استحصال می گردد که خوراکی است. گل های آن بوی وانیل دارد. گیاه را در محل اصلی بکارید زیرا در جابجا شدن، ریشه های حساس آن از بین می رود و گیاه قادر به ترمیم مجدد ریشه نمی باشد و به همین دلیل امکان دارد در جابجائی ها خشک شود. این گونه از آمریکای شمالی به دیگر نقاط جهان معرفی شده است و با شرایط منطقه در جنگلکاری خوب سازگاری پیدا کرده. تا حدودی به اراضی لب شور با شوری کم و نیز به خشکی مقاوم است. در پارک ها به صورت کاشت تعدادی از آنها در دستجاتی در کنار هم و یا کاشت مخلوط در آبکندها مناسب است.