Skip to main content
x

نام علمی :

Astragalus bakaliensis Bunge.

نام فارسی :

خانواده :

Fabaceae

نام عربی :

2n :  

نام انگلیسی :

نام فرانسوی :

 

 

نوع رویشگاه :

مناطق ایران و تورانی

 

 

ارزش کاربری :

علوفه ای

 

 

 نوع خاک :

صخره ای

 

 

توپوگرافی  :

شیب های ملایم
دشت

 

 

اکوسیستم :

مناطق بیابانی
مناطق استپی

 

 

شماره شناسه  :

207

 

 

وضعیت تهدید :

توصیف گونه :

گیاه یکساله که ساقه ها تا ارتفاع 3 تا 40 سانتیمتر رشد می کنند. ساقه ها ایستاده یا گسترده بر سطح خاک قرار می گیرند که بدون شاخه یا شاخه دار است. ساقه به طول 2 تا 35 سانتیمتر بوده و پوشیده از کرک های خوابیده یا نیمه خوابیده می باشد. گوشوارک ها مثلثی، نیزه ای، به طول 3 میلیمتر و پوشیده از کرک، در حاشیه مژکدار، در قاعده اندکی گوشوارک ها متصل به دمبرگ، در مقابل جدا از یکدیگر. برگها به طول 2 تا 5 سانتیمتر. دمبرگ کوتاهتر از پهنک بوده و به طول 3 تا 10 میلیمتر می رسد، مانند محور اصلی پوشیده از کرکهای سفید، خوابیده یا نیمه خوابیده است. برگچه ها 3 تا 5 جفت، بیضوی یا تخم مرغی، بندرت بیضوی کشیده، به طول 8 تا 20 و به عرض 3 تا 7 میلیمتر، نوک برگچه ها کند گاهی نوک بریده یا نوک فرورفته دارند. برگچه ها در سطح بالایی به طور پراکنده پوشیده از کرک های خوابیده، یا در وسط بدون کرک و فقط به طرف حاشیه کرکدار می گردد. سطح پایینی برگچه ها به طور متراکم پوشیده از کرکهای خوابیده است. گل آذین جانبی، با 4 تا 6 گل که به طور پراکنده یا متراکم کنار یکدیگر بر روی دمگل آذین قرار دارند. دمگل آذین باریک و بلندتر از برگ، به طول 2 تا 7 سانتیمتر، پوشیده از کرکهای خوابیده. برگه خطی، غشایی، کرکدار، به طول 1 میلیمتر. دمگل اندکی بلندتر از برگه. کاسه استکانی، به طول 4 میلیمتر، پوشیده از کرکهای سفید خوابیده؛ دندانه های درفشی، هم طول لوله. جام بنفش رنگ. درفش به طول 5 تا 9 میلیمتر؛ پهنک تخم مرغی، نوک فرورفته یا چاکدار. بالها کوتاهتر از ناو، به طول 6 تا 4 میلیمتر؛ پهنک بیضوی. ناو به طول 5 تا 7 میلیمتر، اندکی بلندتر از بال؛ پهنک مثلثی، خمیده. تخمدان خطی، کرکدار، بدون پایک. کلاله فرچه ای. میوه خطی، هلالی یا داسی، به طول 3 تا 4 سانتیمتر، و به عرض 1 تا 5/2 میلیمتر. دانه ها 20 تا 30 عدد، مستطیلی یا چهارگوش، قهوه ای، صاف، براق، به طول 2 میلیمتر.

 

 

 

 

نمودار فنولوژی

Astragalus bakaliensis - Fabaceae

وضعیت پراکندگی در ایران  :

كرمان، اصفهان، سمنان، تهران، شیراز، بندرعباس، بلوچستان، خراسان

 پراکندگی جغرافیایی :

ایران، قزاقستان، ازبکستان، تاجیکستان، افغانستان، پاکستان.

 گونه

 :

Astragalus bakaliensis Bunge.

پراکندگی ایران

Astragalus bakaliensis - Fabaceae

پراکندگی موته

Astragalus bakaliensis - Fabaceae

منابع :   

Boissier, E. 1872. Flora Orientalis. Vol 2. P. 231.
Parsa. 1966. Flor de l’Iran. Vol. 9. P. 15.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی