Skip to main content
x

نام علمی :

Astragalus glaucacathus Fisch.

نام فارسی :

اسبی گون

خانواده :

Fabaceae

نام عربی :

2n :  

نام انگلیسی :

نام فرانسوی :

 

 

نوع رویشگاه :

مناطق ایران و تورانی

 

 

ارزش کاربری :

صنعتی

 

 

 نوع خاک :

رسی
ماسه ای

 

 

توپوگرافی  :

دشت

 

 

اکوسیستم :

مناطق بیابانی
مناطق استپی

 

 

شماره شناسه  :

227

 

 

وضعیت تهدید :

توصیف گونه :

گیاه درختچه‌اي که ارتفاع آن بین 40 تا 60 سانتیمتر رشد می کند. ساقه ايستاده يا گسترده روي زمين با انشعابات متراکم و درهم و کرک‌دار است. ساقه در سال اول پوشيده از کرک های نمدي به رنگ سفيد، سرانجام قهوه‌اي تا خاکستري رنگ می شود، ساقه ها‌‌‌ي مسن بي کرک شونده هستند. گوشواره‌ها‌‌‌ غشائي، با يک رگه اصلي و مثلثي پهن يا تخم مرغي شکل، در قاعده به دمبرگ پيوسته و در بقیه قسمت ها‌‌‌ از هم جدا، گوشوارک‌ها‌‌‌ کرک‌دار هستند. برگ ها‌‌‌ در ساقه اصلي به طول 2 تا 8 میلیمتر و در شاخه ها‌‌‌ي فرعي به طول 2 تا 35 میلیمتر است، برگچه ها 2 تا 5 جفتي، واژ‌تخم مرغي، به ندرت بيضوي شکل با نوک کند و برگچه ها تنک يا انبوه هستند، سطح تحتاني برگچه ها کرک‌دار و سطح فوقاني بي کرک يا فقط لبه‌ها‌‌‌ کرک‌دار است. گل آذين از نوع خوشه و 2 تا 5 گل دارد. دمگل آذين به طول 2 تا 20 میلیمتر و کرک‌دار است. برگه تخم مرغي شکل و کرک‌دار دیده می شود. برگک ها‌‌‌ تخم مرغي يا بيضوي شکل هستند. کاسه گل در هنگام گل لوله‌اي و به هنگام ميوه متورم و بادکنکي، به شکل تخم مرغي تا بيضوي و کرک‌دار می باشد. درفش به طول 16 تا 23 میلیمتر، تخم مرغی تا بیضوی پهن و گوشک‌دار است. بال واژتخم مرغی به ندرت بیضوی گوشک‌دار است. ناو واژتخم مرغي تا مثلثي و در قاعده گوشک‌دار است. تخمدان پوشيده از کرک های انبوه و در قاعده پايک‌دار، خامه در قسمتی کرک‌دار به نظر می رسد. میوه ها بيضوي شکل و در قاعده پايک‌دار هستند. نتایج آزمایشات نشان می دهد که این گونه برای استخراج صمغ كتيرا مورد استفاده قرار می گیرد.  

 

 

 

 

نمودار فنولوژی

Astragalus glaucacathus -‌‌ Fabaceae

وضعیت پراکندگی در ایران  :

تهران، يزد، كرمان، سمنان

 پراکندگی جغرافیایی :

اندمیک ایران

 گونه

 :

Astragalus glaucacathus Fisch.

پراکندگی ایران

Astragalus glaucacathus -‌‌ Fabaceae

پراکندگی موته

Astragalus glaucacathus -‌‌ Fabaceae

منابع :   

Boissier, E. 1872. Flora Orientalis. Vol 2. P. 395.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی