Skip to main content
x

نام علمی :

Astragalus vanilla Boiss.

نام فارسی :

خانواده :

Fabaceae

نام عربی :

2n :  

MBG:24

نام انگلیسی :

نام فرانسوی :

 

 

نوع رویشگاه :

مناطق ایران و تورانی

 

 

ارزش کاربری :

علوفه ای

 

 

 نوع خاک :

آهکی
قلوه سنگی

 

 

توپوگرافی  :

دره

 

 

اکوسیستم :

مناطق استپی

 

 

شماره شناسه  :

225

 

 

وضعیت تهدید :

توصیف گونه :

گیاه چندساله که تا ارتفاع 30 تا 40 سانتیمتری رشد می کند. ساقه بلند آن افراشته بوده و پوشیده از کرک های ریز و خوابیده است. گوشوارک ها بطول 6 میلیمتر، بدون کرک، در حاشیه مژکدار، در قاعده بطول یک میلیمتر چسبیده به دمبرگ، در مقابل جدا از یکدیگر. برگ بطول 10 تا 17 سانتیمتر با دمبرگی بطول 3/5 تا 4 سانتیمتر و مانند محور اصلی از کرکهای کوتاه و خوابیده پوشیده می شود. برگچه ها 23 تا 28 جفت، به شکل بیضوی تا تخم مرغی، بطول 5 تا 8 و به عرض 3 تا 5 میلیمتر، تاخورده، در سطح بالایی بدون کرک، در سطح پایینی کرکهای کوتاه و خوابیده آنرا پوشانیده اند. گل آذین جانبی در محور برگ ها تشکیل می گردد. دمگل آذین بطول 1 تا 2 سانتیمتر و دارای 7 تا 9 گل، پوشیده از کرکهای ریز خوابیده. برگه ها هم طول دمگل، پوشیده از کرک. دمگل بندرت دو برگک دارد. کاسه گل لوله ای، بطول 18 تا 20 میلیمتر، پوشیده از کرکهای خوابیده، با دندانه درفشی بطول 4 تا 5 میلیمتر. جام گل زرد رنگ و بدون کرک. درفش بطول 17 میلیمتر، در نوک اندکی فرورفته و شیاردار. بال ها بطول 16 میلیمتر با پهنک بیضوی کشیده، در قاعده گوشک دار، گوشک بطول 1/5 میلیمتر که پهنک بلندتر از ناخنک می گردد. ناو بطول 15 میلیمتر، به شکل بیضوی مورب با پهنک هم طول ناخنک. تخمدان کرکدار. میوه خطی، هلالی، بطول 70 تا 80 میلیمتر و به عرض 8 میلیمتر، پوشیده از کرکهای ریز خوابیده، والوهای میوه با رگ بندی های مشبک، بخش شکمی میوه قایقی و بخش پشتی مسطح یا اندکی شیاردار.  

 

 

 

 

نمودار فنولوژی

Astragalus vanilla - Fabaceae

وضعیت پراکندگی در ایران  :

اصفهان، بختياري، آذربايجان، كردستان، همدان، لرستان، كرمانشاه، تهران

 پراکندگی جغرافیایی :

اندمیک ایران

 گونه

 :

Astragalus vanilla Boiss.

پراکندگی ایران

Astragalus vanilla - Fabaceae

پراکندگی موته

Astragalus vanilla - Fabaceae

منابع :   

Boissier, E. 1872. Flora Orientalis. Vol 2. P. 299.
Parsa. 1966. Flor de l’Iran. Vol. 9. P. 38.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی