گیاه درختچه ای همیشه سبز که شکل های متفاوت متعدد دارد و به راحتی با دیگر گونه های جنس خود تولید دو رگ می کند. ارتفاع گیاه به 2 متر و به ندرت به 3 متر می رسد و گسترش گیاه هم به همین قطر دیده می شود. معمولاً دو پايه و به ندرت یک پایه. شاخه و برگ ها گردآلود و شاخه هاي جوان پوشيده با کرک هاي ريز و متراکم هستند. شاخه ها افراشته و در بخش پایین شاخه ها انشعابات زياد دارد. برگ ها قاشقي - خطي و يا خطي، نازک 2 تا 4 و به ندرت 5 سانتی متر طول و تا 5 میلی متر عرض دارند. برگ ها معمولاً بدون دمبرگ و يا با دمبرگ کوتاه به طول 2 میلی متر و آرایش برگه روی ساقه متناوب می باشد. برگ ها نوک گرد و در قاعده باريک شده است. برگ های بالايي اندازه های کوچکتر و باریک تر دارند. گل هاي نر در مجموعه های گويچه مانند و يا استوانه ای متراکم در امتداد انشعابات انتهايي قرار دارند و گل هاي ماده در محور برگ های بالايي و يا در امتداد انشعابات انتهايي هستند. برگک هاي ميوه طول 6 تا 7 و قطر حدود 2 میلی متر، تا انتها پيوسته، سخت، چوبي و فندقه مانند با 4 باله پشتي. باله ها به طول 4 تا 10 و عرض حدود 5 میلی متر، در حاشيه دندانه دار. پايک ميوه به طول 3 تا 4 میلی متر. این گیاه از طریق میوه ها شناسائی می شود که چهار باله با تقریب 90 درجه بر روی ساقه به طور متراکم قرار گرفته اند، این گونه فصل گلدهی طولانی تری نسبت به بقیه گیاهان این خانواده دارد. دانه به قطر 1/5 میلی متر و قهوه ای است. گياه بومي مناطق خشک جنوب آمريکا است و در ايران در بخش های مختلف منطقه ايران و توراني براي كنترل فرسايش بادي کاشته شده است. زادآوری طبیعی گیاه محدود است و استقرار نهال های بذری بسیار نادر بوده و همه ساله اتفاق نمی افتد. اما نهال کاری آن با موفقیت انجام می گیرد. دام از آن زياد استفاده نمی کند ولي حيات وحش در فصول نامساعد سال که دیگر گونه ها در خواب هستند، بهره برداری خوبی از شاخ و برگ و بذر آن می کند. موش با این گونه هم زیستی دارد و در اطراف ريشه اين گياه لانه سازي كرده و زاد و ولد می کند. لذا به دنبال تکثیر موش، بیماری سالک نیر شیوع پیدا می کند و استفاده از واکسن سالک برای افرادی که در مجاورت زندگی می کنند الزامی است. اندام های این آتریپلکس مواد سمی ندارد و قابل خوردن می باشد.