سنجد گونه ای درختچه ای خادار یا درختی خزان کننده است که معمولاً تا 5 تا 7 متر رشد می کند. ساقه تنه درخت تیره رنگ و تقریباً سیاه رنگ است ولی ساقه های چند ساله جوان قرمز رنگ با پوست صاف می باشد. تنه درخت اصلی معمولاً رشد کج و معوج دارد. تمام اندام های گیاه مثل برگ، ساقه و جوانه ها ار کرک ستاره ای شکل پوشیده شده که به برگ ها رنگ نقره ای می دهد. برگ ها متناوب، نیزه ای شکل به طول 4 تا 9 و 1 تا 2/5 سانتی متر عرض دارند که حاشیه آنها صاف است. گل ها فوق العاده معطر که در دستجات 1 تا 3 تایی ظاهر می گردند و 1 سانتی متر طول دارند. کاسبرگ ها 4 لوبه و به رنگ کرمی رنگ مایل به زرد است. گل ها در اوایل تابستان ظاهر می شوند که به دنبال آن میوه ها تشکیل می گردند که در اول سبز رنگ و در موقع رسیدن قرمز - نارنجی می شوند که با کرک های ستاره ای شکل پوشیده اند. میوه ها شفت کوچک در اندازه های 1 تا 1/7 سانتی متر به شکل گرد و تقریباً کروی تا مستطیلی-استوانه ای می باشند. میوه ها خوراکی، تقریباً خشک و شیرین هستند. این گیاه ازت هوا را در ریشه های خود انباشته می کند و به این ترتیب در اراضی ضعیف رشد نموده و درخت ابعاد قابل توجهی پیدا می کند. این گونه بومی ایران، از آسیای میانه، به اکثر نقاط دنیا از جمله آمریکا و اروپا برده شده است. معرفی سنجد به کشورهای جدید برای جنگلکاری در مناطق خشک تا مدیترانه ای بوده. همچنین سنجد گونه زینتی است و کاشت آن در پارک ها معمول است که به دلیل مقاومت به کم آبی، استفاده گسترده از آن می شود. در برخی مناطق این گونه به علت سازگاری مناسب با منطقه جدید، به صورت گیاه مهاجم در آمده مثل اروپای مرکزی و جنوبی که پوشش گیاه بومی محل را کاملا تغییر داده است. از آرد میوه آن دارو تهیه می شود. میوه های این گونه برای حیات وحش به خصوص پرندگان جالب و جذاب است و پرندگان بذر آن به راحتی پخش می کنند. این گونه با بذر، پاجوش و قلمه تکثیر می گردد. قلمه را در طول های مختلف از 20 سانتی متر به بالا تهیه می کنند. شاخه های بلند 2 تا 2/5 متری جست های جوان یکساله را از گیاه اصلی جدا کرده و در محل اصلی در اول بهار به صورت قلمه نشاء می نمایند که با آبیاری کافی ریشه دار شده و درختی بزرگ در زمان کوتاه تولید می نماید.