درختچه ای خزان کننده که تا ارتفاع 15 متر رشد می کند که چندین تنه دارد و در صورت پرورش آن به فرم یک تنه اصلی در­می آید که فرم درخت پیدا می کند پس در طبیعت به ندرت فرم درختي پیدا می کند. سرشاخه ها بدون کرک یا کرکدار می گردند. جوانه های زمستانی به رنگ قهوه ای تا قهوه ای تیره است. میان گره های زایا، کوتاه هستند ولی میان گره های نازا بلند و فاصله­دار می شوند. برگ ها متقابل و با تقسیمات فرد شانه ای که تعداد 5 تا 7 تا برگچه در هر برگ دارد. برگچه ها تخم مرغی شکل کشیده تا نیزه ای که طول از 2 تا 9 و عرض از 1 تا 2/5 و یا به ندرت تا 3/5 سانتی متر بالغ می گردد. برگچه ها دمبرگچه ندارند و حاشیه دندانه اره ای درشت تا صاف دیده می شود، سطح برگ ها سبز تیره تا سبز روشن می باشد و به ندرت در سطح تحتاني مایل به خاکستري است. گل آذين خوشه ای که در محور برگ ها در روی شاخه های سال قبل تشکیل می گردد. گل های این گیاه بدون اندام های پوششی هستند و کاسه و جام ندارند. میوه فندقه بال دار یا سامار مستطیلی تا بیضی شکل دارد و به طول 2 تا 4 و عرض 0/5 تا 1 سانتی متر می باشد. نوک میوه کند تا منقاردار تغییر می کند. در این زیر گونه برگچه ها بدون کرک یا گاهی در اطراف رگبرگ اصلی کرکدار می گردد. محور برگ، دمبرگ و سرشاخه بدون کرک است. این گونه بومی مناطق زاگرس و البرز شمالی و جنوبی ایران می باشد. در منطقه به صورت پراکنده وجود دارد که در محل روستاها یا حاشیه مزارع و باغات کشت شده است. گونه نسبتا مقاوم به کم آبی است و گاهی در محل های کم آب به صورت درختچه باقی می ماند و تنه واحد درختی پیدا نمی کند. به عنوان گونه داروئی در منابع ذکر کرده اند. گفته می شود که اندام های برگ، ریشه، پوست و دانه های آن دارای اثرات قابض، تب بر، خلط آور، مسهل، رماتیسم و دردهای مفاصل و نقرس هست.