Skip to main content
x

نام علمی :

Halocnemum strobilaceum (Pall.) M.B.

نام فارسی :

رتگ، توش، بره تاغ

خانواده :

Chenopodiaceae

نام عربی :

سَوِد، سَعْده

2n :  

نام انگلیسی :

Jointed glasswort

نام فرانسوی :

 

 

نوع رویشگاه :

مناطق ایران و تورانی
مناطق صحرایی سندی

 

 

ارزش کاربری :

تعریف نشده

 

 

 نوع خاک :

شور

 

 

توپوگرافی  :

دشت

 

 

اکوسیستم :

مناطق استپی

 

 

شماره شناسه  :

522

 

 

وضعیت تهدید :

توصیف گونه :

گياه چند ساله، بوته‌اي، گاهی درختچه‌اي که ارتفاع آن بین 25 تا 50 و به ندرت تا 80 سانتیمتر می رسد. گیاهی از پايين منشعب، بدون کرک، به رنگ سبز تا سبز مایل به زرد، ارغواني و يا رنگ‌هاي بين سبز و ارغواني است. انشعابات مسن بند بند، با بندهای به طول حدود 4 میلیمتر و قطر حدود 3 میلیمتر و انشعابات جوان گوشتی با بندهای کوتاه تر هستند. برگ ها تحليل رفته و به حالت متقابل روی ساقه قرار گرفته اند. گل آذين سنبله مانند به طول تا 40 میلیمتر و قطر 2 تا 4 میلیمتر، متقابل و بدون پايک است. برگه ها لوزوي پهن به طول 2 و قطر 3 میلیمتر و در داخل 3 ديواره تيغه مانند دیده می شود. گل هاکوزه‌اي شکل، که به طول حدود 1/5 میلیمتر می رسد. بساک‌ها تا ميانه شکافته و بدون زائده می باشند. دانه دار به طول 0/8 تا 0/9 میلیمتر، تخم مرغي نامنظم و به رنگ قهوه ای مایل به نارنجي هستند. گياه متعلق به شوره زارهاي مرطوب منطقه ايران و توراني و خليج و عماني و در چند نقطه منطقه مورد مطالعه تشكيل جامعه گياهي مي‌دهد. این گونه کم مورد چرا دام قرار می گیرد و به همين دليل بوته‌هاي آن فرصت بزرگ شدن پیدا مي‌کنند كه براي درست كردن آشيانه پرندگان محل مناسبي ايجاد مي‌گردد. خاك رويشگاه اين گياه شور و قليايي با ایستابی بالا است.

 

 

 

 

نمودار فنولوژی

Halocnemum strobilaceum - Chenopodiaceae

وضعیت پراکندگی در ایران  :

گرگان، اصفهان، آذربايجان، فارس، بوشهر، بلوچستان، سمنان، تهران، يزد، خوزستان، هرمزگان، خراسان

 پراکندگی جغرافیایی :

اروپا، روسیه، قفقاز، سیبری، آسیای میانه، آرال تا خزر تا قیزل قوم، بالکان، قیرقیزستان، منطقه مدیترانه، عربستان، ارمنستان، ترکیه، عراق، ایران.

 گونه

 :

Halocnemum strobilaceum (Pall.) M.B.

پراکندگی ایران

Halocnemum strobilaceum - Chenopodiaceae

پراکندگی موته

Halocnemum strobilaceum - Chenopodiaceae

منابع :   

Boissier, E. 1879. Flora Orientalis. Vol IV. P. 936.
Komarov, V.L. 1970. Flora of the USSR. English translated. Vol. VI. P. 171.

ارتقاء امنیت وب با وف بومی