گياه علفي چند ساله يا گاهي دو ساله، ساقه ها تا ارتفاع 30 تا 60 سانتيمتری رشد می کنند. ساقه ها افراشته یا راست و ساده که انشعابات در بخش پايين انجام می گیرد و گیاه شاخه هاي کم و معدود دارد. ساقه ها ضخيم و تا ناحيه گل آذين به طور منظم برگ دارد. تمام اندام های گياه پوشيده از کرک هاي خاکستري انبوه يا کرک هاي نمدي زرد شونده، کرک هاي منشعب در هم تنیده است. کرک هاي غده اي زرد شونده معمولا در ناحيه گل آذين تشکیل می گردد. برگ هاي طوقه اي و قاعده اي دمبرگ کوتاه و ضخيم دارد. پهنک برگ به طول 6 و به عرض 2 سانتيمتر که دندانه هاي درشت يا گاهي دندانه هاي سينوسي نامشخص در حاشیه برگ دیده می شود. برگ هاي ساقه اي تخم مرغي، نسبتا نوک کند يا نوک تيز هستند. برگ های پاييني ساقه با دمبرگ کوتاه و برگ های بالاي ساقه ها بدون دمبرگ هستند و به اندازه برگ ها از پائین به بالا تدريج کوچک می شوند. گل آذین خوشه گل در ابتدا نسبتا انبوه، ولی در حالت ميوه دار طويل شده و تنک می گردد. گل ها بدون دمگل يا دمگل به طول تا 2 ميليمتر که در حالت ميوه دار خيلي ضخيم شده و گاهي به طول تا 5 ميليمتر می رسد. کاسه گل به طول کم و بيش 10 ميليمتر، پوشيده از کرک هاي نمدي - هلويي - سفيد انبوه. گلبرگ ها حداکثر دو برابر طول کاسبرگ ها، پهنک گلبرگ مستطيلي-نيزه اي، به عرض 3 تا 4 ميليمتر، زرد چرک، سبز شونده، سرانجام قهوه اي تيره می شود. میوه خورجين به طول 10 تا 14 سانتيمتر و عرض 3/5 تا 4 ميليمتر، فشرده، با کرک هاي نمدي ستاره اي، انتهاي بسيار کوتاه و باريک شونده. کلاله به ضخامت خورجين، لوب هاي کوتاه و کم و بيش فشرده. این گونه اندمیک ایران است و از دیگر کشورها گزارش نشده است. قسمت مرکزی ایران یکی از رویشگاه های اصلی این گونه می باشد. گیاه به صورت پراکنده در دیگر جوتمع گیاهی به صورت گونه همراه مشاهده گردید و هرگز جامعه گیاهی تشکیل نمی دهد، لذا باید در حفظ آن برنامه ریزی گردد. مورد توجه دام و حیات وحش است و به شدت مورد چرا قرار می دهند.