لوبیا گياهي علفي يکساله که در منطقه و نیز اکثر مناطق ایران برای استفاده از دانه‌های خشک یا نیام‌های سبز خوراکی که لوبیا سبز خوانده می شود، کشت می شود. انواع بسیار گوناگون از نظر ارتفاع بوته، رنگ دانه و...دارد. در منطقه این طرح معمولاً نوع پاکوتاه آن که از رشد ساقه اصلی به صورت راست و تا طول 30 تا 70 سانتیمتری حاصل می شود، کشت می گردد. نوع پا بلند این گونه تا چند متر رشد طولی که به ندرت در باغچه منازل دیده شد. برگ ها در این گونه متناوب و پوشیده از کرک، سبز رنگ، سه برگچه‌اي، دمبرگدار، با گوشواره ‌های کوچک و تخم مرغی شکل. برگچه ها مثلثی تا تخم مرغي، با حاشیه کامل و نوک تيز که طول برگچه ها از 6 تا 15 و عرض آنها از 3 تا 11 سانتیمتر متغییر است. گل های سفید، ارغوانی و یا صورتی رنگ آن محوري بوده و شکل گل پروانه آسایان را دارد که نا‌منظم بوده و حدوداً يک سانتیمتري طول و خود تلقیح می باشد. ميوه نيام دارای 8 تا 20 سانتیمتر طول و 1 تا 1/5 سانتیمتر عرض هستند. دانه‌ها 4 تا 6 تايي و معمولاً لوبیایی شکل و به رنگ های مختلف و به طول 1/5 سانتیمتر. این گونه با داشتن گره‌هایی در روی ریشه خود، با توانایی تثبیت ازت هوا در خاک،و به دلیل این توانایی خاک را برای زراعت بعدی تقویت می کند. از زمان های بسیار قدیم مورد کشت قرار گرفته و همواره بشر از آن استفاده علوفه ای از برگ و خوراکی از دانه‌هایش کرده است. انواع لوبیاها مثل لوبیا سبز، لوبیا سفید، لوبیا چیتی و غیره همگی واریته های این گونه هستند. اندام های مختلف این گیاه استفاده دارویی دارد. دانه‌های لوبیا در صورتی‌که در انبار سرد نگهداری شود تا چند سال سالن مانده و قوه نامیه خود را حفظ می کنند اما لوبیاهای مسن زمان پخت طولانی‌تری دارند. برای کاهش زمان پخت و نیز کم کردن گازی که برای برخی ناراحت کننده می باشد، برای این منظور آن‌را 2 تا 3 دقیقه جوشانده و به مدت 2 تا 4 ساعت در همان ظرف نگهداری کنید. سپس آب آن‌را تخلیه و لوبیا را در آب تازه بجوشانید دانه‌ها زود پخته و مشکل نفخ آوری آن هم برطرف می گردد.