درختي سریع الرشد خزان کننده تا ارتفاع حدود 10 متر و عرض حدود 12 متر می روید. تاج تقریباً گرد و کروی شکل که فشرده‌تر از گونه اصلی بوده و سایه بهتر از آن ایجاد می کند. تقریباً فرم تاج حالت درخت مجنون را دارد و به خصوص برگ ها از شاخه‌ها آویخته می باشند. این واریته را بر روی گونه اصلی پیوند می‌زنند که در ارتفاع 1/5 تا 2/5 متری پوندزنی انجام می گیرد. پس تنه اصلی درخت دقیقاً دارای کلیه خصوصیات تنه گونه اقاقیا است با پوست ضخیم و رنگ تیره و همراه با شیارهای عمیق روی پوست. برگ ها متناوب ،تک شانه ای منفرد 10 تا 35 سانتیمتر طول و به رنگ سبز تیره با 7 تا 21 برگچه که در اوایل پاییز خزان می کنند. برگچه ها مستطیلی تا تخم مرغی با حاشیه کامل و رگ‌بندی شانه ای. این درخت زیاد گل نمی کند و در هر بار گل‌دهی هم به صورت تکی در شاخه‌ای گل آذین ظاهر می گردد که از 5 تا حداکثر 15 سانتیمتر بیشتر طول گل آذین نمی شود که رنگ قرمز تیره تا ارغوانی دارد. نیام‌های آن بعد از تشکیل برای مدت طولانی حتی بعد از زمستان هم در روی درخت آویزان خواهد ماند. شايد در سال‌هاي خاص استثنائي فقط گل هاي آن به ندرت در روي گياه تشكيل شود. شاخه‌های رشد سال در تاج تقريباً کروي انبوه، بدون خار قهوه ای رنگ و نازک. چون روی اقاقیا پیوند شده، لذا همانند آن تولید ریشه جوش زیاد می کند. شاخه‌ها که بعد از مدتی رشد در داخل تاج درخت قوی تر می گردند، به صورت انشعابات شعاعی از محل پیوند به طرف خارج تاج رشد می کنند. این گونه بومی آمریکای شمالی نیست ولی از آنجا به دیگر نقاط دنیا و از جمله ایران معرفی شده است. رنگ پائیزه برگ ها زرد تیره می گردد که برای پارک سازی و طراحی با رنگ های پاییزه گونه مناسبی تلقی نمی گردد.نیاز آبی بالایی دارد لذا برای مناطق خشک گونه مناسبی نمی باشد. در مقایسه با اقاقیا، به آفات و بیماری‌ها نسبتاً حساس‌تر به نظر می رسد.