گیاه بوته ای چند ساله که ساقه ها تا ارتفاع 10 تا 50 سانتیمتری رشد می کنند. ساقه ها از قاعده منشعب و نیز دارای ساقه های متعدد که اغلب پیچ و تاب دارند. اندام های گیاه پوشیده از کرک های نمدی یا کرک های سفید پشم مانند. برگ ها بدون دمبرگ و پهنک آن به طول 10 تا 25 و به عرض 2 تا 12 میلیمتر، به شکل مستطیلی یا واژ تخم مرغی باریک و گاهی خطی است که نوک کند داشته و در تمام طول حاشیه یا تا نیمه پهنک دندانه دار می گردد. برگ ها مسطح و گاهی حاشیه ها برون پیچ هستند. گل آذین کپه ای است که در انتهای ساقه ها به صورت منفرد یا متعدد قرار دارند. برگه ها خطی یا خطی – قاشقی، با حاشیه صاف و برون پیچ. گل ها تقریبا بدون دمگل می باشند یا دمگل بسیار کوتاه دارند. کاسه گل به طول 3 تا 5 میلیمتر، لوله ای استکانی، پوشیده از کرک های نمدی یا کرک های پنبه مانند می گردد، دندانه ها تقریبا مساوی هم بوده و کوتاه، سه گوش که نوک کند دارند. جام گل سفید تا کرم رنگ، کمی از کاسه بزرگتر. فندقه به طول 2 و به عرض 1 میلیمتر، در سطح با خطوط مشبک برجسته. گیاهی است با گل های هرمافرودیت و خود تلقیح که در محل های آفتابگیر مستقر می گردد. گل های آن برای زنبورعسل جذاب بوده و زنبور ضمن تلقیح، از شهد آن نیز استفاده می کند. دم کرده برگ های آن برای رفع خستگی، نیرو بخشی و تفنن استفاده می شود. برخی این گیاه را به عنوان ادویه به کار می برند. عصاره های به دست آمده از گیاه به صورت مایع برای مبارزه با بیماری های قارچی، دمل و ورم چرکی مصرف دارد. این گونه رویشگاه گسترده ای را برای استقرار خود انتخاب می کند که از حاشیه مزارع تا مراتع و نیز تا مناطق کوهستانی و صخره سنگ ها دیده می شود. علاوه بر مناطق ایران و تورانی، در مناطق گذر ایران و توران به خزری و نیز منطقه خلیج و عمانی هم به خوبی می روید. این گونه در محل های خشک و نیز در کف دره ها و آبراهه ها و دره ها نیز به سادگی مستقر می گردد. این وضعیت گستردگی رویشگاه آن نشان می دهد که گیاه سازگاری وسیه با انواع خاک ها و اقلیم داشته و در ایران در مقابل چرای مفرط تا حدودی مقاومت دارد. در مزارع و باغات مدیریت نشده به صورت علف هرز می روید. فلور ایران از تفکیک واریته ها به دلیل مشکل بودن کار، صرف نظر کرده و فقط گونه اصلی را شرح داده است.
